ചരിത്ര ഭാരം കുടുംബ ഭാരമാകുമ്പോള്
( ദക്ഷിണാഫ്രിക്കന്
നോവലിസ്റ്റ് ഡാമന് ഗാല്ഗറ്റിന്റെ ബുക്കര് പുരസ്കാരം നേടിയ നോവല് The Promise (2021) സമകാലിക സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന് ചരിത്രത്തിന്റെ
സംഘര്ഷങ്ങള് കുടുംബ ശാപമായി ഏറ്റുവാങ്ങുന്ന ആഫ്രിക്കാനര് കുടുംബത്തിന്റെ
ശൈഥില്യത്തിന്റെ കഥ പറയുന്നു. ശസ്ത്രക്രിയാ കത്തിയുടെ മൂര്ച്ചയും
കൃത്യതയുമുള്ളതെന്നു വിവരിക്കപ്പെട്ട ശൈലിയുടെ ഉടമയാണ് നോവലിസ്റ്റ്.)
ആധുനിക സൌത്ത് ആഫ്രിക്കന് സാഹിത്യം വ്യത്യസ്തമായ മൂന്നു
കാലഘട്ടങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തിയാണ് വികസിച്ചത്. 1948 മുതല് 1994 വരെ
ഔദ്യോഗികമായിത്തന്നെ നിലനിന്ന വര്ണ്ണവിവേചന കാലം (Apartheid), 1994ലെ മണ്ടേല സര്ക്കാരിന്റെ ഉദയത്തോടെ സംഭവിച്ച/ സംഭവിക്കുമെന്നു
എല്ലാവരും സ്വപ്നം കണ്ട ‘വര്ണ്ണവിവേചാനന്തര മഴവില് ദേശപ്പിറവി’
(post-Apartheid Rainbow Nation), മഴവില്ല് അതിവേഗം വിണ്ടു കീറുകയും
പുതിയ സംഘര്ഷങ്ങള് പഴയ ഹിംസാത്മകതയേക്കാള് രൂക്ഷമായിത്തീരുകയും ചെയ്ത ‘വര്ണ്ണ
വിവേചനാനന്തരത്തിനും ശേഷം’ (beyond post-Apartheid) എന്നിങ്ങനെയാണ്
ഈ കാലഗണന. ഗോത്ര സംസ്കൃതികളുടെ കാവലാളുകളായ തദ്ദേശീയ കറുത്ത വര്ഗ്ഗക്കാര്,
ബ്രിട്ടനില് നിന്നു കുടിയേറിയ ഇംഗ്ലീഷുകാര്, ഡച്ച് വേരുകളുള്ള ബോയറുകള്
എന്നിങ്ങനെ മുഖ്യമായും മൂന്നു ജനവിഭാഗങ്ങളാണ് സംഘര്ഷ ഭരിതമായ ദേശത്തു കൊമ്പുകോര്ത്തത്.
പതിനൊന്നു ഔദ്യോഗിക ഭാഷകള് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള സൗത്ത് ആഫ്രിക്കയില് 2011ലെ കണക്കു പ്രകാരം *(1) തദ്ദേശീയമായ സുലു-ഹോസാ ഭാഷകള് ഏതാണ്ട്
നാല്പ്പതു ശതമാനം പേരും ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് പതിനാലു ശതമാനത്തോളം വരുന്ന ബോയറുകള്
ആഫ്രിക്കാനര് ഭാഷയും നാലാമത് ഔദ്യോഗിക ഭാഷയായ ഇംഗ്ലീഷ് പത്തുശതമാനം ആളുകളും
ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇംഗ്ലീഷ്-ആഫ്രിക്കാനര് ഭാഷകളില് എഴുതപ്പെടുന്ന സാഹിത്യം ‘സൗത്ത്
ആഫ്രിക്കന് സാഹിത്യം’ എന്നു പരിഗണിക്കപ്പെടുമ്പോള് ഇതര തദ്ദേശീയ ഭാഷാ സാഹിത്യങ്ങള്
‘ആഫ്രിക്കന് സാഹിത്യം’ എന്നാണ് വിളിക്കപ്പെടുന്നത് *(2).
ഗാല്ഗറ്റിന്റെ
രചനാലോകം
യൂറോപ്പ്യന് വംശജരായ മാതാപിതാക്കളുടെ മകനായി 1963ല് പ്രിട്ടോറിയയില് ജനിച്ച
ഡാമന് ഗാല്ഗറ്റ് അപ്പാര്ത്തീഡ് കാലത്തും തുടര്ന്നും ദേശം കടന്നു വന്ന ചരിത്ര
സംഘര്ഷങ്ങളെ നേരില് കാണുകയും തന്റെ കൃതികളില് ആവിഷ്കരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ടീനേജു കടക്കും മുമ്പേ എഴുതിയ A Sinless Season, “കൃതൃമ ഗൗരവം
നിറഞ്ഞ നവയുവാവിന്റെ രചന (‘Portentous juvenilia’) –
ചിന്താമൂകമെങ്കിലും അവിടവിടെ മികവു കാണിക്കുന്ന, എന്നാല് കൗമാരസഹജമായ
പ്രമേയക്കൂട്ടുകളാല് (സെക്സ്, തിന്മ,
മൃത്യു) കുഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞ, ഇടയ്ക്കിടെ പക്വമായിട്ടില്ലാത്ത
ഗദ്യം മൂലം അങ്കലാപ്പുണ്ടാക്കുന്ന..”കൃതി എന്നു വിവരിക്കപ്പെടുന്നു. *(3) പ്രസ്തുത നോവല് പില്ക്കാലം ഗാല്ഗറ്റ്
തന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. Small Circle of Beings (1988)
എന്ന സമാഹാരത്തിലെ മുഖ്യ ഭാഗമായ അതേ പേരിലുള്ള നോവെല്ല പ്രായത്തെക്കാള് മുതിര്ന്ന
മനസ്സും വൈകാരിക സംവേദനത്വവുമുള്ള സുഖമില്ലാത്ത കുട്ടിയെ പരിചരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ
ചിത്രത്തിലൂടെ തീക്ഷ്ണമായ കുടുംബജീവിതത്തിന്റെ ഇരുണ്ട ചെറുപതിപ്പിനെ
ആവിഷ്കരിക്കുന്നുവെങ്കിലും രണ്ടുപേരും ബാഹ്യ ലോക കാര്യങ്ങളില് അത്ര തല്പ്പരരല്ല.
നോവലിസ്റ്റ് എന്ന നിലയില് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മികവു വിളിച്ചോതുന്ന The
Beautiful Screaming of Pigs (1991), ശരീരത്തിലേറെ മനസ്സില്
യുദ്ധത്തിന്റെ മുറിവുകള് പേറുന്ന വെള്ളക്കാരനായ പാട്രിക് എന്ന സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന്
യുവാവിലൂടെ സൗത്ത് ആഫ്രിക്കയുടെയും നമീബിയയുടെയും പരിണാമം അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. ആ
നിലക്ക് മുന് കൃതികളെ അപേക്ഷിച്ചു രാഷ്ട്രീയ ഉള്ളടക്കം കൂടുതല് കാണാവുന്ന രചന
എന്ന് നോവലിനെ വിശേഷിപ്പിക്കാം. തൊണ്ണൂറുകള് മുതല് അപ്പാര്ത്തീഡിന്റെ
അനുഭവങ്ങളെ നേരിട്ട് ആവിഷ്കരിക്കുന്ന രീതി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളുടെ
ഭാഗമാകുന്നുണ്ട്. The Good Doctor (2003) നേരിട്ടു ഈ വിഷയം
കൈകാര്യം ചെയ്തപ്പോള്, In a Strange Room (2010) മഴവില് ദേശ നഷ്ടത്തിന്റെ കൂടി ഇരുണ്ട യാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങള്
ആവിഷ്കരിച്ചു. ഇ. എം. ഫോസ്റ്ററുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു ഘട്ടം ഫിക് ഷനില്
നിബന്ധിക്കുന്ന Arctic Summer പോലും ചരിത്രത്തിന്റെ
പ്രചണ്ഡമായ സ്വാധീനം പ്രകടമാണ് *(4). “വടക്കന് അയര്ലണ്ട്
പോലെ, പലസ്തീന് പോലെ സൌത്ത് ആഫ്രിക്കയും അതിന്റെ എഴുത്തുകാര് രാഷ്ട്രീയ
നിരീക്ഷണം നടത്തണം എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, അത് ഒരേ സമയം
ഒരു പ്രേരണയും ഒപ്പം ബാധ്യതയും ആകാമെങ്കിലും. ഗാല്ഗറ്റ് തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ
അവസ്ഥയെയും അപ്പാര്ത്തീഡിന്റെ നിഴലിനെയും അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിനു മടിച്ചു
നിന്നിട്ടില്ല, എന്നാല് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രം വ്യക്തികളായ
മനുഷ്യര്ക്കും അവരെ ബന്ധിക്കുകയോ വേര്പ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യുന്ന ശക്തികള്ക്കും
ഇടയിലെ അധികാരക്കളികളില് നിലയുറപ്പിക്കുന്നു...
ഡാമന് ഗാല്ഗറ്റിനെ വായിക്കുക അനായാസകരമായ പ്രക്രിയയല്ല. ഭൂപ്രകൃതികള് മ്ലാനമാണ്, കഥാപാത്രങ്ങള്
അസ്വസ്ഥരാണ്, സാഹചര്യങ്ങള് സംഘര്ഷപൂര്ണ്ണമാണ്, അന്തരീക്ഷം
ഇരുണ്ടു മൂടിയതാണ്. എങ്കിലും ഇതര സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന് എഴുത്തുകാര് ഒരു
ലക്ഷ്യത്തിന്റെ നഷ്ടത്തില് സ്വയം കണ്ടെത്താന് നിര്ബന്ധിതരാകുമ്പോള്, സങ്കീര്ണ്ണമായ
സാഹചര്യങ്ങളെയും രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും ചരിത്രത്തിന്റെയും ഭാരത്തെയും കൈകാര്യം
ചെയ്യാന് സൂക്ഷ്മവും പിടിച്ചുനിര്ത്തുന്നതുമായ ഒരു ശക്തമായ മാര്ഗ്ഗം ഗാല്ഗറ്റ്
കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. തന്റെ എഴുത്തിലെ ശസ്ത്രക്രിയാക്കത്തിയുടെ മൂര്ച്ചയുള്ള
കൃത്യതയില് വായനക്കാര് ആകര്ഷിക്കപ്പെടുന്നു എന്നും അവരവിടെ തുടരുമെന്നും അദ്ദേഹം
ഉറപ്പു വരുത്തുന്നു” *(5).
വാക്കിന്റെ ശാപം
രാഷ്ട്രീയം നേരിട്ട് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന
ഗാല്ഗറ്റിന്റെ കൃതികളില് ഒന്നാണ് The Promise. നാലുഭാഗങ്ങളായി കഥ
പറയുന്ന കൃതി അപ്പാര്ത്തീഡിന്റെ
മൂര്ദ്ദന്യത്തിലെ അടിയന്തരാവസ്ഥാ കാലമായിരുന്ന എണ്പതുകളുടെ
മധ്യത്തില് ആരംഭിച്ചു 2018 ല് അവസാനിക്കിന്നു. ഏകദേശം എഴുപതു പേജുകളോളം വരുന്ന
ഓരോ ഭാഗവും പ്രസ്തുത ഭാഗത്തിന് പേര് നല്കെപ്പെട്ട വ്യക്തിയുടെ മരണത്തെ തുടര്ന്ന്
കുടുംബം അന്ത്യകര്മ്മങ്ങള്ക്കായി ഒരുമിക്കുന്ന രീതിയിലാണ്
നിബന്ധിക്കപ്പെടുന്നത്. “MA”എന്നു പേരിട്ട ആദ്യഭാഗം അമ്മ റേച്ചലിന്റെ മരണത്തില്
കുടുംബം വിലപിക്കുന്നതോടെയാണ് ആരംഭിക്കുന്നത്. തനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്ത സ്കൂളില്
പോകാന് നിര്ബന്ധിക്കപ്പെടുന്ന പതിമൂന്നുകാരി അമോര്, മൂത്ത സഹോദരി
ആസ്ട്രിഡ്, സൌത്ത് ആഫ്രിക്കന് സൈന്യത്തില് സേവനം ചെയ്യുന്ന പത്തൊമ്പതുകാരന്
ജ്യേഷ്ടന് ആന്റന് എന്നീ മക്കളുള്ള ആഫ്രിക്കാനര് കുടുംബം മാനി ആല്ബെര്ട്ടസ്
സ്വാര്ട്ട് എന്ന ഡച്ച് പരിവര്ത്തിത ക്രിസ്ത്യന് വിശ്വാസിയും തികഞ്ഞ
ആഫ്രിക്കാനര് റേസിസ്റ്റുമായ കുടുംബ നാഥന്റെ പുരുഷാധിപത്യ നിലപാടുകളുടെ നിഴലിലാണ്.
മരണക്കിടക്കയില് തന്റെ പൂര്വ്വ വിശ്വാസമായ ജൂതമതത്തിലേക്ക് പുനര് പരിവര്ത്തനം
ചെയ്ത, കാന്സര് ബാധിതയായ ഭാര്യ റേച്ചല്, ജീവിതകാലം മുഴുവന് വിശ്വസ്തതയോടെ
തന്നെ സേവിച്ച സലോമിയെന്ന കറുത്ത വര്ഗ്ഗക്കാരി ഭൃത്യയ്ക്ക് അവര് താമസിച്ചു
വരുന്ന പുരയിടം പതിച്ചു നല്കാമെന്നു ഭര്ത്താവിനെ കൊണ്ട് വാക്ക് പറയിക്കുന്നതാണ്
നോവലിന്റെ തലക്കെട്ടിന്റെ അക്ഷരാര്ത്ഥത്തിലുള്ള ഉറവിടം: “അവര് മരണ സമയത്ത്
മായോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു, അവരുടെ കട്ടിലിനു തൊട്ടടുത്ത്, എങ്കിലും
അവര് അദൃശ്യയാണ് എന്ന മട്ടില് ആരുമവരേ കണ്ടില്ല, സലോമിക്ക്
എന്ത് തോന്നുന്നു എന്നതും അദൃശ്യമാണ്.” ഈ അഗോചരത കറുത്ത വര്ഗ്ഗക്കാരന്റെ അസ്തിത്വത്തെ ചൂഴ്ന്നു
നിന്ന ദേശീയാനുഭവം തന്നെയായിരുന്നു. കലുഷമായ ദേശീയ സാഹചര്യങ്ങളുടെ ഒരു രൂപകം
തന്നെയായ ദുരൂഹ അസ്വസ്ഥതകളില് വീര്പ്പുമുട്ടിയ ആന്റന് കുടുംബത്തിലെ
ചേരാകണ്ണിയായിരുന്നെങ്കില് ആസ്ട്രിഡ് പൊരുത്തപ്പെടാന് ശ്രമിച്ചു. കുടുംബത്തിന്റെ, ഒരു വേള
നോവലിന്റെ തന്നെ, മനസ്സാക്ഷിയായ അമോര് വ്യത്യസ്തയായിരുന്നു. മായുടെ
അന്ത്യാഭിലാഷം പപ്പയോടു വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് അവള് ഒളിഞ്ഞു കേള്ക്കാന്
ഇടയാകുന്നു. അമോറിനൊഴികെ മറ്റുള്ളവര്ക്ക് അത് മരണ വക്ത്രത്തിലുള്ള ഒരാളുടെ
അതിവൈകാരിക പ്രതികരണവും അത് “ഇപ്പോള് നാടിനെ മുഴുവന് രോഗം പോലെ
ബാധിച്ചിരിക്കുന്ന” തരത്തിലുള്ള സംസാരം മാത്രവുമാണ്. ആന്റന് വ്യക്തമാക്കുന്നതു പോലെ
വെള്ളക്കാര്ക്കു മാത്രം ഭൂസ്വത്ത് സ്വന്തമാക്കാന് നിയമപരമായ അനുമതിയുള്ള
പ്രദേശത്തു രാഷ്ട്ട്രീയമായും അതിന്റെ പ്രായോഗികതയ്ക്കു പരിമിതികളുണ്ട്. ആ അര്ത്ഥത്തില്
റേച്ചല് നേടിയെടുക്കുന്ന വാക്ക് ഒരു പ്രതീകം കൂടിയാണ് – കറുത്തവന്റെ വിയര്പ്പില്
പച്ചപിടിച്ച ദേശത്തിനു മേല് അവരുടെ അവകാശം എന്ന വലിയ പ്രശ്നത്തിന്റെ. വര്ഷങ്ങള്
കടന്നുപോകുമ്പോള് ധാര്മ്മിക തലത്തില് കൂടി പൂര്ത്തിയാക്കപ്പെടെണ്ട വാക്ക് പാലിക്കാതിരിക്കാന്
കുടുംബാംഗങ്ങള് ഒഴികഴിവുകള് കണ്ടെത്തുന്നു. അത് സൗത്ത് ആഫ്രിക്കയിലെ തലമുറകളുടെ, അഥവാ
ദേശത്തിന്റെ തന്നെ ബാധ്യതയായി അവശേഷിക്കുന്നു.
“PA” എന്ന്
തലക്കെട്ടുള്ള രണ്ടാം ഭാഗം, ഒമ്പത് വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം പപ്പയുടെ മരണാന്തര
ചടങ്ങുകള്ക്ക് ഒത്തുകൂടിയ മക്കളില് കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. സ്കേലി സിറ്റിയെന്ന
പാമ്പു വളര്ത്തു കേന്ദ്രത്തിന്റെ ഉടമയയായ ഹെര്മന് മാനി, ജീവിത
സായാഹ്നത്തില് വലിയ മത ഭക്തനായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പാമ്പുകടിയേറ്റാണ് അയാളുടെ
മരണവും. ലണ്ടനില് താമസമാക്കിയ അമോര് ഇപ്പോള് ഒരു യുവതിയാണ്. കുടുംബവുമായി ഊഷ്മള
ബന്ധം നിലനിര്ത്താത്തതിനു അമ്മക്കു കൊടുത്ത വാക്ക് കുടുംബം അവഗണിക്കുന്നതു
തന്നെയാണ് കാരണമെന്ന് പതിയെ വ്യക്തമാകുന്നുണ്ട്. 1995ല് മണ്ടേലാ ഭരണകാലത്ത് നാട്ടിലെത്തുന്ന
അമോര് കാണാന് ഇടയാകുന്ന, അന്താരാഷ്ട്ര വിലക്കു നീങ്ങി ലോക റഗ്ബി സെമി ഫൈനലില്
കളിക്കുന്ന സൗത്ത് ആഫ്രിക്കയെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്ന നഗരത്തെ നോവലിലെ അപര
ആഖ്യാനസ്വരം പതിഞ്ഞ ഐറണിയോടെ വീക്ഷിക്കുന്നു: “നഗരമധ്യം മുമ്പൊരിക്കലും ഇതുപോലെ
കാണപ്പെട്ടിട്ടില്ല, ഇവിടത്തുകാര് തന്നെയാണ് തങ്ങള് എന്ന മട്ടില് ഒട്ടേറെ കറുത്ത വര്ഗ്ഗക്കാര്
അലസമായി ചുറ്റിത്തിരിയുന്നു. അത് മിക്കവാറും ഒരു ആഫ്രിക്കന് നഗരത്തെ പോലിരുന്നു!”
കുടുംബബന്ധങ്ങളില് പ്രകടമായ മാറ്റങ്ങള് ഇതിനോടകം സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അമിത
ഭക്ഷ ഭ്രമമുള്ള (bulimic) ആസ്ട്രിഡ് രണ്ടു കുട്ടികളുടെ
മതാവയിട്ടും അസന്തുഷ്ട ദാമ്പത്യത്തില് സാമൂഹികമായി മുകളിലെത്താനുള്ള വ്യഗ്രതയില്
രണ്ടു ഭര്ത്താക്കന്മാരെ വഞ്ചിക്കുന്നു. വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പേ സൈന്യം വിട്ട മൂത്ത
സഹോദരന് ആന്റന് എണ്പതുകളിലെ കറുത്ത വര്ഗ്ഗക്കാരുടെ പോരാട്ട ദിനങ്ങളില് ഒരു
ടീനേജ് സൈനികനായിരിക്കെ ചെയ്തുപോയ ഏതോ വലിയ കുറ്റകൃത്യത്തിന്റെ നിഴലിലാണ്. അയാള്ക്ക്
തീര്ത്തും അന്യനായിക്കഴിഞ്ഞ പപ്പക്കു വേണ്ടി വിലപിക്കാനാവില്ല.
പ്രിട്ടോറിയയിലെ വെള്ളക്കാരായ സ്വാര്ട്ട്
കുടുംബത്തിന്റെ ഫാം, അപ്പാര്ത്തീഡ് സൗത്ത് ആഫ്രിക്കയുടെ ഒരു ചെറു പതിപ്പു
തന്നെയാണ്. റേച്ചലിനു കൊടുത്ത വാക്കു പാലിക്കുന്നതില് മാനി പരാജയപ്പെടുന്നതാണ്
കുടുംബത്തെ ഒരു ശാപം പോലെ പിന്തുടരുന്നത്. ഏതാണ്ട് പത്തു വര്ഷങ്ങളുടെ കാലഗണനയില്
സമകാലിക സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന് ചരിത്രത്തിന്റെ നാലു സുപ്രധാന നാഴികക്കല്ലുകള്
നോവലില് അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെടുന്നുണ്ട്. P. W. ബോത
(1978-1989), താബോ എംബെക്കി (1999-2008), ജേക്കബ് സുമ (2009-2012) എന്നിവരുടെ
കാലങ്ങള്, 1995ലെ റഗ്ബി ലോക
കപ്പ്, എന്നിവയാണ്, രേഖീയമല്ലെങ്കിലും, ഇപ്രകാരം
വായിച്ചെടുക്കാവുന്നത്. ഓരോ ഘട്ടവും, നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച പോലെ, ഓരോ ക്കുടുംബാംഗത്തിന്റെ പേരിലുള്ള ഭാഗങ്ങളായി (‘MA’; ‘PA;
‘ASTRID’; ‘ANTON’) അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ആ കഥാപാത്രത്തിന്റെ മരണത്തോടനുബന്ധിച്ചു പഴയ വാഗ്ദാനത്തെ പുതുതായി ഓര്ത്തെടുക്കുന്നതുമാണ്
“പ്രമേയപരമായി ‘ജോയ്സിയന്’ വ്യാപ്തിയിലേക്ക് മുതിരുക”യും “ശൈലീപരമായി നിയോ മോഡേണിസ്റ്റ് നോവല്
സ്വഭാവം” (Jon Day) പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കൃതിക്ക്
ഘടനാപരമായ ഐക്യരൂപം നല്കുന്നത്. സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന് സാമൂഹിക പരിണാമങ്ങള്
അതിസൂക്ഷ്മമായി അടയാളപ്പെടുത്താനുള്ള ക്യാന്വാസ് ആയി കുടുംബാംഗങ്ങള് മാറുന്നത്
അമിത പ്രതീകവല്ക്കരണത്തിന്റെ ഭാരം കൂടാതെയാണ് എന്നത് ഗാല്ഗറ്റ് പ്രതിഭയുടെ പില്ക്കാല
വളര്ച്ചയെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു ഘട്ടത്തില്, സലോമിയുടെ
വിലാസം പോലും ലഭ്യമല്ലാത്തതിനെ കുറിച്ചു സൂചിപ്പിക്കുമ്പോള് നോവലില് ഇടയ്ക്കിടെ
കടന്നു വരുന്ന എല്ലാമറിയുന്ന അപരസ്വരം അതാരും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ്
എന്നു വിശദീകരിക്കുന്നത് ദേശാനുഭാവത്തിന്റെ കൂടി യാഥാര്ത്ഥ്യം തന്നെയാണ്. എന്നാല്, അമോറിനു അപ്പോഴും വൃദ്ധ പരിചാരികയുമായി മറ്റാര്ക്കും അറിയാത്ത
ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു എന്നതും അതുവഴിയാണ്, അന്തിമമായി, ആ വാക്കു പാലിക്കപ്പെടുക എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഏറെ വൈകി, കാലം തെറ്റിയും
അപ്പാര്ത്തീഡ് അനന്തര കാലത്ത് കറുത്തവന്റെ അധികാരമെന്ന വിഷയം പഴയ രീതിയില്
നിയമവിരുദ്ധമല്ലാത്ത സാഹചര്യത്തില് പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കാമെങ്കിലും
തലമുറകള്ക്കു കുറുകെ, വംശീയ ഭിന്നതകള്ക്കു കുറുകെ ഒരു
വാഗ്ദത്ത പൂരണം പഴയ കടങ്ങള് പുതിയ തലമുറ കൊണ്ടു നടക്കേണ്ടതില്ല എന്നതിന്റെ
സൂചനയായി എടുക്കാം.
ചരിത്രം എന്ന
ദുസ്വപ്നം
ചരിത്രമെന്നത് രക്ഷപ്പെടാനാകാത്ത ഒരു പേടിസ്വപ്നമാണ് എന്ന
സ്റ്റീഫന് ഡെഡാലസിന്റെ (James Joyce) ദര്ശനം ഗാല്ഗറ്റിന്റെ കഥാപാത്രങ്ങളിലും പ്രകടമാണ് (Jon Day). പതിമ്മൂന്നാം വയസ്സില്
അമ്മയുടെ അന്ത്യാഭിലാഷം ഒളിഞ്ഞു കേള്ക്കുന്ന അമോര് അത് പ്രായോഗികമാക്കാം എന്ന്
ചിന്തിക്കുന്നത് രാഷ്ട്രീയമായ ദുസ്സാധ്യതയെ കുറിച്ച് ബോധവതിയല്ലാത്തത്
കൊണ്ടാണെന്ന് നോവലിസ്റ്റ് സൂചിപ്പിക്കുന്നു: “ചരിത്രം ഇതുവരെയും അവളില് കാല്പ്പാടുകള്
പതിപ്പിച്ചിട്ടില്ല.” “The Promise” സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന്
ചരിത്രത്തില് കുതിര്ന്നതാണെന്നും അത് എല്ലാ വാഗ്ദാനങ്ങളെയും വിഷലിപ്തമാക്കുന്ന
ഒന്നാണെന്നും നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു: “പുസ്തകം എണ്പതുകളില് അപ്പാര്ത്തീഡിന്റെ
അന്ത്യ നാളുകളില് നിന്ന് കഴിഞ്ഞ പതിറ്റാണ്ടിലെ ജേക്കബ് സുമ പ്രസിഡന്റ് ആയിരുന്ന
നിരാശയുടെ കാലത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നു, കഥ ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ
ശാപത്തിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തകഥയയാണ് ആഖ്യാനം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്: ആദ്യം അമ്മ മരിക്കുന്നു, പിന്നീട് അച്ഛന്, അടുത്തത് പെണ്മക്കളില് ഒരാള്, ഒടുവില് ഏക മകനും.” *(6). കുടുംബവും പുരയിടവും, അതിലാര് താമസിക്കും, ആര് സ്വന്തമാക്കും, ആര്ക്കതു പൈതൃകമായി ലഭിക്കും
എന്നീ ചോദ്യങ്ങളെ മുന്നിര്ത്തി വലിയ പ്രമേയങ്ങളിലേക്ക് വളരുക എന്ന രീതി ഇ. എം.
ഫോസ്റ്റര്, വിര്ജീനിയ വുള്ഫ്, വില്ല്യം ഫോക്നര് തുടങ്ങിയ
ആദ്യകാല മോഡേണിസ്റ്റ് നോവലിസ്റ്റുകളില് നിന്ന് ഗാല്ഗറ്റ് പഠിച്ചെടുത്തു എന്നു
കരുതാനാവും. “The Promise”നു തൊട്ടുമുമ്പ് അദ്ദേഹം രചിച്ച “Arctic
Summer” (2014), ഇ. എം ഫോസ്റ്ററുടെ സമാനമായ കഥ പറയുന്ന Howards
End (1910) എന്ന
നോവലിന്റെ രചനാ കാലത്തെയാണ് ഫിക് ഷനില് കൊണ്ട് വരുന്നത്. സലോമിയുടെ ആത്മ
സാന്നിധ്യം എന്നത് മുതല് കഥാപാത്രങ്ങളില് ഓരോരുത്തരിലും ഏറിയോ കുറഞ്ഞോ
സമയങ്ങളില് ആവേശിക്കുന്ന പോലെ വര്ത്തിക്കുന്ന എങ്ങുമൊഴുകുന്ന എല്ലാമറിയുന്ന അപര
ആഖ്യാന സ്വരം നോവലിസ്റ്റിനെ ഭിന്ന സ്വരങ്ങളേയും വീക്ഷണങ്ങളെയും കാല ഭേദങ്ങളെയും
രേഖീയമല്ലാതെയും ഏതാണ്ട് ബോധാധാരാ സമ്പ്രദായത്തോട് അടുത്തും കഥ പറയാന്
സഹായിക്കുന്നു. “പോര്ച്ചുഗീസ് നോവലിസ്റ്റ് ഷൂസേ സാരമാഗു ചെയ്യുന്നതുപോലെ ഗാല്ഗറ്റ്,
ജ്ഞാനികളായ കാരണവന്മാര് എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന തിരിച്ചറിയാത്ത ഒരു സമൂഹത്തിന് ഒരു
പ്രയോഗമോ ഒരു ഉള്ക്കാഴ്ച്ചയോ കൈമാറ്റം ചെയ്തുകൊണ്ട് തന്റെ ആഖ്യാനത്തെ പുറത്തു
കൊടുക്കുന്നു (outsource), എന്നിട്ട് അവര് തമാശ കലര്ന്ന വിരസോക്തിയോ പഴമൊഴി നിരീക്ഷണമോ
ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു” (James Wood). ഭിന്ന രാഷ്ട്രീയ വംശീയ
താല്പ്പര്യങ്ങള് തുല്യ അവകാശ വാദങ്ങളോടെ/ സാംഗത്യങ്ങളോടെ നിലയുറപ്പിക്കുന്ന
ആഖ്യാന ഭൂമികയില് വിരുദ്ധോക്തി കലര്ന്ന ഒരു കോറസിന്റെ എന്ന പോലെ പക്ഷം ചേരാതെയും എന്നാല് കാണേണ്ടതും കേള്ക്കേണ്ടതും
തമസ്കരിക്കാതെയും കഥപറയാന് അവശ്യം ആവശ്യമായ സ്വയം അകലം പാലിക്കാന് നോവലിസ്റ്റിനെ
ഈ വിചിത്ര ആഖ്യാന തന്ത്രം സഹായിക്കുന്നുണ്ട്. “വികലവും വളര്ച്ച മുരടിച്ചതുമായ”
ഒരു സമൂഹത്തിനു സൃഷിക്കാന് കഴിയുന്ന വികലവും വളര്ച്ച മുരടിച്ചതുമായ ആന്തര
ജീവിതത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന “അടിമത്തത്തിലുള്ള സാഹിത്യം” ആണ് സൗത്ത്
ആഫ്രിക്കയുടെത് എന്ന കൂറ്റ്സേയുടെ നിരീക്ഷണം വെള്ളക്കാരനായ ഒരു സൗത്ത് ആഫ്രിക്കന്
എഴുത്തുകാരന് എന്ന രീതിയില് ഗാല്ഗറ്റിന്റെ കാര്യത്തിലും പ്രസക്തമാണ് എന്നു
ജയിംസ് വുഡ് നിരീക്ഷിക്കുന്നതും ഇതോടു ചേര്ത്തു കാണാം. ഒരേ സമയം വിമോചകവും ഒപ്പം
പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നതുമായ ഒരു സാഹിതീയ പാരമ്പര്യമാണ് അത്.
The
Good Doctor, In a Strange Room, എന്നീ നോവലുകളിലൂടെ യഥാക്രമം 2003ലും 2010ലും ബുക്കര്
പുരസ്കാരത്തിന് ഷോര്ട്ട് ലിസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെടുകയും ഒട്ടേറെ അന്താരാഷ്ട്ര സാഹിത്യ
പുരസ്കാരങ്ങള് ഇതിനോടകം നേടുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ള നോവലിസ്റ്റ് പുതിയ കൃതിയിലൂടെ
കൂടുതല് ഉയരങ്ങളില് എത്തുമെന്നു നിരൂപകര് ന്യായമായും കരുതുന്നു.
(1) The Economist,
"Tongues under threat", 22 January 2011, p. 58.
(2) Olivier, Gerrit ,
Friedmann, Marion Valerie and Heerden, Ernst van. "South African
literature". Encyclopedia Britannica, 6 Mar. 2017, https://www.britannica.com/art/South-African-literature.
Accessed 1 July 2021.
(3) https://www.goodreads.com/book/show/1270771.A Sinless_Season
(4). Jon Day, ‘The Promise by
Damon Galgut review – legacies of apartheid’, 18 Jun 2021, https://www.theguardian.com/books/2021/jun/18/the-promise-by-damon-galgut-review-legacies-of-apartheid
(5). Susan Tranter, 2006 , ‘Critical perspective’,
https://literature.britishcouncil.org/writer/damon-galgut.
(6).James Wood, ‘A Family at
Odds Reveals a Nation in the Throes’, The Newyorker, April 19,
2021, https://www.newyorker.com/magazine/2021/04/19/a-family-at-odds-reveals-a-nation-in-the-throes.
