ഒഴുക്കെടുത്ത കൂട്ടുകാരി

ഒഴുക്കെടുത്തു പോയ കളിക്കൂട്ടുകാരി

ഉള്ളിലിന്നും വിതുമ്മി നില്‍പ്പുണ്ട്.
സൌമ്യയായ നാട്ടുപുഴ
പുതുപണക്കാരന്റെ ധാരാളിത്തം പോലെ
മലവെള്ളപ്പാച്ചിലില്‍ കലങ്ങിയ ദിനം.

മൂന്നാം നാളില്‍ നീണ്ടു ചുരുണ്ട മുടിയിലുടക്കി

കൈതത്തഴപ്പുകള്‍ക്കിടയില്‍

അവളെ കണ്ടെടുക്കുമ്പോള്‍

പുഴ വീണ്ടും ശാലീനയായിരുന്നു.

ജനിയുടെ ഉറവില്‍ നിന്നേ മൃതിയുമെന്നു

ആദ്യനോവായ സാക്ഷ്യം.

മലകളില്‍ മഴമേഘങ്ങളണയുന്ന
ഇടികുടുക്കത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങളില്‍
നനഞ്ഞ തൂവലുകലില്‍ വിറച്ച്
എന്റെ ജനാലക്കപ്പുറം ഒരു പക്ഷി.
തുറക്കാനാവാത്ത ചില്ലുപാളി കടന്നു
ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ തിളങ്ങും കണ്ണുകള്‍.
മറവിയുടെ ശ്രാദ്ധഭൂമി കടന്നു

എന്നിലേക്ക്‌ മാത്രം അവളെത്തുന്നു.

പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ തേങ്ങല്‍ പോലെ

അടിച്ചു വീശുന്ന മലങ്കാറ്റു

എന്നിലൂടെ കടന്നു പോവുന്നു.

പഴയ പള്ളിക്കാടിന്റെ

കാട് പിടിച്ച മൂലയില്‍

വീണുപോയ മീസാന്‍കല്ലിന്‍താഴെ

ഉണര്‍ന്നിരിന്നുവോ അവളെപ്പോഴും?

നിലാവും മഞ്ഞും ഇണ ചേരുന്ന

അശാന്തിയുടെ മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളില്‍

ഹീത്ക്ലിഫിനെ തേടുന്ന കാതറിന്‍*.

അവളെ തൊട്ടുവിളിച്ചതാവുമോ

സമാഗമത്തിന്റെ സമയം?.

തുടല്‍ പൊട്ടുന്ന പേമാരിയില്‍

എങ്ങനെയാണ് കൂട് വിടേണ്ടതെന്നു

അവളെന്നേ അറിഞ്ഞതാണല്ലോ.

*Emily Bronte – യുടെ Wuthering Hieghts എന്ന അനശ്വര കൃതിയിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍.