സോഫിയ ലോറന് . ലോക സിനിമാ ചരിത്രത്തില്
പകരക്കാരില്ലാത്ത അഭിനേത്രി, സൌന്ദര്യ സങ്കല്പ്പങ്ങളിലെ
വിസ്മയം. വിദേശ ഭാഷാ ചിത്രത്തിലെ അഭിനയത്തിലൂടെ മികച്ച
നടിക്കുള്ള ഓസ്കാര് നേടിയ ആദ്യ താരം. മികച്ച നടിയെന്ന
ഇനത്തില് ഇറ്റാലിയന് ഓസ്കാര് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഡേവിഡ് ഡി ഡോനാടെല്ലോ ആറു തവണ
നേടിയ റിക്കോഡിന് ഉടമ. ഒരു ഗ്രാമി അവാര്ഡ്, അഞ്ചു തവണ ഗോള്ഡന് ഗ്ലോബ് പുരസ്കാരം, ബാഫ്റ്റാ
അവാര്ഡ്, കാനിലും വെനീസിലും നേടിയ പുരസ്കാരങ്ങള്
തുടങ്ങി ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ ഇതിഹാസത്തെ തേടിയെത്തിയ അംഗീകാരങ്ങള് ഏറെയാണ്. പ്രോഫഷനില് എത്തിപ്പിടിച്ച ഉത്തുംഗങ്ങളും അതിനു വേണ്ടിവന്ന കര്മ്മ
യുദ്ധങ്ങളും അനാവരണം ചെയ്യുന്നതോടോപ്പം തന്നെ, ഈ
നേട്ടങ്ങള്ക്കൊക്കെയൊപ്പം ജനിച്ചു വളര്ന്ന നേപ്പിള്സ് ദേശ ചരിത്രത്തിന്റെ സങ്കട
കാലങ്ങളും രണ്ടാം ലോക യുദ്ധം സൃഷ്ടിച്ച പട്ടിണിക്കാലത്തിന്റെ കുടുംബ പശ്ചാത്തലവും 'വന്ന വഴി മറക്കാതെ' ഓര്മ്മയില് സൂക്ഷിക്കുന്ന
ഹൃദയാലുവും, സ്നേഹമുള്ള അനന്തിരവളും, മാപ്പു കൊടുക്കുന്ന മകളും, മക്കളില് ജീവിത
പൂര്ണത കാണുന്ന അമ്മയും പേരമക്കളെ 'എന്റെ ജീവിതത്തിലെ
മഹാത്ഭുതങ്ങ'ളായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന വ്യക്തിത്വവുമായി അവരെ
കണ്ടെത്താവുന്ന പുസ്തകമാണ് 'ഇന്നലെ, ഇന്ന്, നാളെ: എന്റെ
ജീവിതം' എന്ന ആത്മകഥ.
ഇടറിയിടറി, ചുവടുറപ്പിച്ച്
റോമിലെ സാന്റ മാര്ഗരീത്ത ക്ലിനിക്കിലെ അവിവാഹിത അമ്മമാര്ക്കുള്ള
വാര്ഡില് 1934 സെപ്തംബര് ഇരുപതിന് പിറന്നു വീണ പെണ്കുട്ടിക്ക്, പിതാവാകാനുള്ള ധൈര്യമില്ലാതെ അങ്കലാപ്പിലായ കൂട്ടുകാരന് റിക്കാര്ഡോയുടെ
അമ്മയുടെ പേര് നല്കുമ്പോള് പതിനേഴുകാരിയായ റോമില്ദാ തന്നെയും കുഞ്ഞിനേയും
കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛന് വീട്ടുകാര് സ്വീകരിക്കും എന്ന് വെറുതെ മോഹിച്ചിരുന്നു. അത് നടന്നില്ല. അഭയമായത് സ്നേഹമയിയായ അമ്മമ്മ
ലൂയിസയാണ്- അവരെ സോഫിയ മമ്മാ എന്ന് തന്നെ വിളിച്ചു, തന്നെ പ്രസവിച്ച അമ്മ അങ്ങനെ വിളിക്കാന് തോന്നാത്ത വിധം ഒരു പെണ്കുട്ടി
മാത്രമായിരുന്നത് കൊണ്ട് അവരെ മമ്മിന (കൊച്ചു അമ്മ) എന്നും. മെലിഞ്ഞ കാലുകകള് കാരണം 'പല്ലിക്കുത്തി' (ടൂത്ത് പിക്ക്) എന്ന് ചെല്ലപ്പേര് വീണ ഇരുണ്ട നിറവും വലിയ വായയുമുള്ള കുട്ടി പില്ക്കാലം
ഒരു സൌന്ദര്യ ധാമാമായിത്തീരാനുള്ള സൂചനയൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല- അമ്മയുടെ തെളിഞ്ഞ സൌന്ദര്യത്തിന്റെ പിന്ബലം അല്ലാതെ. തീരെ ചെറിയ മുഖം, വലിയ വായ, ഏറെ നീണ്ട മൂക്ക് എന്നൊക്കെ പല തവണ തിരസ്കൃതയാവുന്നുണ്ട് കൊച്ചു സോഫിയ. പക്ഷെ മരിലിന് മണ്റോയും അവാ ഗാര്ഡിനറും എലിസബത്ത് ടൈലറും തിളങ്ങി നിന്ന
ഹോളി വുഡ് അടക്കം സോഫിയയുടെ ക്ലാസിക് ഇറ്റാലിയന് സൗന്ദര്യത്തില് ഭ്രമിച്ചു
നിന്നത് പില്ക്കാല ചരിത്രം. മാര്സെല്ലോ മാസ്ട്രോയാനി, കാരി ഗ്രാന്റ്, ഫ്രാങ്ക് സിനാത്ര, മാര്ലന് ബ്രാണ്ടോ, ഗ്രിഗറി പെക്ക്, ജാക്ക് ലെമണ് , പോള് ന്യൂമാന് തുടങ്ങിയ
ഇതിഹാസ താരങ്ങളോടൊപ്പം അവര് തിരശ്ശീലയില് നിറഞ്ഞു നിന്നു. തീരെ ചെറിയ 'എക്സ്ട്രാ' വേഷങ്ങളില് കുറെ വന്നു പോയ ശേഷം സെസാരെ ബര്ലാച്ചിയുടെ 1952-ല് പുറത്തിറങ്ങിയ 'ലാ ഫാവരിറ്റ്' എന്ന ചിത്രത്തില് നായികയായി ആരംഭിച്ച ആ അഭിനയ സപര്യ 2014- ല് ഹ്യുമന് വോയ്സ് എന്ന ചിത്രത്തില് എത്തിനില്ക്കുന്നു.
മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ഇരുനിറക്കാരിയില് നിന്ന് ഒരു രായ്ക്കുരാമാനം പരകായമായി
സൌന്ദര്യ മത്സര വിജയിയായതും അതൊരു തുടക്കമായതും പുസ്തകത്തില് വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ചകിതയായി
വേദിക്കടുത്തെത്തിയ സോഫിയ തന്നില് പൊടുന്നനെ സംഭവിച്ച, ഇനിയെന്നും
സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന, മാറ്റം വിവരിക്കുന്നു:
“ഞാനൊരു ദീര്ഘശ്വാസമെടുത്തു വേദിയിലേക്ക് ചാടിക്കയറി: ഗള്ഫ് ഓഫ് നേപ്പിള്സിന്റെ കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന പശ്ചാത്തലത്തില് ജൂറി അംഗങ്ങള്ക്ക് മുന്നില് പരേഡ്
ചെയ്യുമ്പോള് എന്റെ സ്വതേയുള്ള ലജ്ജാശീലം ഒരു ഊര്ജ്ജസ്വലമായ പ്രസന്നഭാവത്തിനും
ആത്മ വിശ്വാസത്തിനും വഴിമാറി.
ഇതെനിക്ക് എല്ലായിപ്പോഴും സംഭവിക്കുന്നു, ഇപ്പോള് പോലും: സ്റ്റെജിലേക്ക് പോകും മുമ്പ് എന്റെ ഭയങ്ങള് എന്നെ പിടിമുറുക്കും, എന്നാല് സ്പോട്ട് ലൈറ്റുകള് തെളിയുന്ന നിമിഷം ഞാനെന്നെ സ്വതന്ത്രയാക്കും, എന്നിട്ട്, എങ്ങനെയെന്നറിയില്ല എന്റെ കഴിവിന്റെ
പരമാവധി പുറത്തെടുക്കുന്നതില് ഞാന് വിജയിക്കും.”
പ്രണയങ്ങളും സൗഹൃദങ്ങളും ഗുരുതുല്യരും
ഹോളിവുഡില് അരങ്ങേറ്റം കുറിച്ച 'ദി പ്രൈഡ്
ആന്ഡ് പാഷന് ' എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ
ഷൂട്ടിങ്ങിനിടെ കാരി ഗ്രാന്റുമായുണ്ടായ ബന്ധവും അത് വഴികാട്ടിയും സുഹൃത്തും
പ്രൊഡ്യസറും ഇരുപത്തിരണ്ടു വയസ്സിനു മൂത്ത നിത്യ കാമുകനുമായ തന്റെ 'സ്വപ്ന പുരുഷന് ' (The Ideal Man) കാര്ലോ
പോണ്ടിയുമായുള്ള ബന്ധത്തില് ഉണ്ടാക്കിയ പ്രശ്നങ്ങളും വികാര വിക്ഷുബ്ദതയുടെ
നിമിഷത്തില് കാര്ലോ പോണ്ടി പരസ്യമായി അവരുടെ മുഖത്തടിച്ചതും പുസ്തകത്തില്
വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. "അകമേ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു
ഏതൊക്കെയോ നിലയില് ഞാനത് അര്ഹിച്ചിരുന്നു.” 'പ്രണയത്തിലായ
പുരുഷന്റെ' പ്രതികരണമായി സോഫിയ അത്
സ്വീകരിക്കുകയായിരുന്നു - ഒരു പക്ഷെ ഇന്നത്തെ
സ്ത്രീസ്വത്വ ചിന്തകള്ക്ക് ദഹിക്കാനിടയില്ലാത്ത നിലപാട്. അദ്ദേഹം നേരത്തെ വിവാഹിതനായിരുന്നു എന്നതും കതോലിക്ക ചര്ച്ച് വിവാഹത്തിനു
എതിര് നിന്നു എന്നതും കാര്ലോ പോണ്ടി- സോഫിയ ബന്ധത്തിന്
വലിയ പ്രയാസങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കുന്നുവെങ്കിലും അഞ്ച് പതിറ്റാണ്ടു നീണ്ട ആ
ദാമ്പത്യത്തില് രണ്ടു ആണ് മക്കളുടെ അമ്മയായിത്തീര്ന്നു സോഫിയ ലോറന് . തന്റെ ജീവിതത്തിലെ മഹാത്ഭുതങ്ങളായ നാലു പേരമക്കള്ക്കാണ് സ്നേഹമയിയായ
മുത്തശ്ശി പുസ്തകം സമര്പ്പിച്ചിരിക്കുന്നതും.
ചിരകാലാഭിലാഷമായിരുന്ന അമ്മയാവാനുള്ള മോഹം രണ്ടു തവണ ഗര്ഭമലസലില്
എത്തിയത് ഏറെ വേദനയോടെയെങ്കിലും കീഴടങ്ങാന് കൂട്ടാക്കാത്ത ധൈര്യത്തോടെ നേരിട്ടതും
ഹോര്മോണ് തകരാറാണ് പ്രശ്നമെന്ന് മനസ്സിലാക്കി പ്രശ്നപരിഹാരം കണ്ടെത്തിയതും തുടര്ന്ന്
കാര്ലോ ജൂനിയറിന്റെയും പിന്നീട് എദോവാര്ദോയുടെയും പിറവിയും ആവേശത്തോടെ
സ്വീകരിച്ചത് സോഫിയ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ശരിയായ സുഹൃത്തുക്കളെ
കണ്ടെത്തുന്നതില് തനിക്കൊരു ആറാം ഇന്ദ്രിയം തന്നെയുണ്ട് എന്ന് സന്തോഷത്തോടെ
ഏറ്റു പറയുന്ന സോഫിയ, സഹോദര നിര്വ്വിശേഷമായ സ്നേഹവും
പരിഗണനയും എന്നും നല്കിപ്പോന്ന തിരക്കഥാകൃത്ത് ബസിലിയോ ഫ്രാഞ്ചിന, കമ്പോസര് മാസ്ട്രോ അര്മാന്ഡോ ട്രോവായോലി എന്നിവരുമായുണ്ടായിരുന്ന
ആയുഷ്കാല സൌഹൃദത്തെ കുറിച്ച് ഏറെ ആര്ദ്രമായി ഓര്ക്കുന്നുണ്ട്. ബസിലിയോയാണ് അങ്കലാപ്പുകളെ വികാരമായും, ദൗര്ബല്യത്തെ
ആവേശമായും മാറ്റാന് തന്നെ പഠിപ്പിച്ചതെന്നു അവര് ഓര്ക്കുന്നു. കാരി ഗ്രാന്റ് തന്റെ ഏകാന്തമായ ജീവിതത്തിന്റെ രഹസ്യം പോലും സോഫിയയോട്
വെളിപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. അനാഥമായ
കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെയും, കാരിയുടെ ജ്യേഷ്ഠ സഹോദരന്റെ
മരണം ഏല്പ്പിച്ച ആഘാതം ഒരിക്കലും മറികടക്കാനാവാതെ ചിത്തഭ്രമത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണ
അമ്മയുടെയും ഓര്മ്മകളില് നീറിയ അദ്ദേഹത്തിന് പരാജയപ്പെട്ട ഒരു മുന്
വിവാഹത്തിന്റെ കൈയ്പ്പുനീരും കുടിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു. കുലീനമായ വിവാഹാഭ്യര്ഥന വരെയെത്തിയ, തന്നെക്കാള്
മുപ്പതു വയസ്സിനു മൂത്ത കാരി ഗ്രാന്റിനെയും 'നോക്കിനിന്നു
പോകുന്ന' പുരുഷാകാരമായിരുന്ന ക്ലാര്ക്ക് ഗാബിളിനെയും
ഗ്രിഗറി പെക്കിനെയും ഒമര് ഷറീഫിനെയും റിച്ചാര്ഡ് ബാര്ട്ടനെയും എല്ലാം
സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ ഓര്ക്കുന്ന സോഫിയ പക്ഷെ, മാര്ലോണ്
ബ്രാണ്ടോയെ ഒട്ടും ഔദാര്യപൂര്വ്വമായല്ല ഓര്ത്തെടുക്കുന്നത്. 'എ കൗണ്ടസ്സ് ഓഫ് ഹോംഗ്കോംഗ് ' എന്ന
ചിത്രത്തിന്റെ സെറ്റിലുണ്ടായ അസുഖകരമായ സംഭവങ്ങളാണ് ഇതിനു പിറകില് . ചാര്ളി ചാപ്ലിന് എന്ന ഇതിഹാസത്തിന് മുമ്പില് സോഫിയ ഉള്പ്പടെ എല്ലാവരും
വിനയപൂര്ണ്ണമായ വിധേയത്വത്തോടെ നിലക്കൊണ്ടപ്പോള് ആദ്യദിവസം സെറ്റില് മുക്കാല്
മണിക്കൂര് വൈകിയെത്തിയ ബ്രാണ്ടോയോട് ചാപ്ലിന് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു:
“നിങ്ങള് നാളെയും വൈകിയെത്താന് പദ്ധതിയെങ്കില് , അടുത്ത ദിവസവും, അതിനടുത്ത ദിവസവും, എങ്കില് , എന്നെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം
നിങ്ങള്ക്കിപ്പോള് തന്നെ സെറ്റ് വിടാം, ഇനിയൊരിക്കലും
തിരികെ വരികയും വേണ്ട.”
ആ ശകാരത്തിന്റെ ശക്തിയില് 'കാറ്റു പോയ ബലൂണ് പോലെ' ബ്രാണ്ടോ ചിത്രാന്ത്യം വരെയും അവശനായിരുന്നുവെന്നു സോഫിയ ഓര്ക്കുന്നു. അമിതസ്വാതന്ത്ര്യമെടുക്കാന് ശ്രമിച്ച ബ്രാണ്ടോയെ സോഫിയ തന്നെയും
ശാസിക്കുന്നുമുണ്ട്. (ബ്രാണ്ടോ തന്റെ ആത്മകഥയില് തനിക്കു
നേരിടേണ്ടി വന്ന അവമതിക്ക് ചാപ്ലിനോട് പകരം വീട്ടുന്നുമുണ്ട്). ചാപ്ലിന് സോഫിയക്ക് നല്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയൊരു പാഠവും എങ്ങനെ 'നോ' പറയണം എന്നതാണ്.
“സോഫിയ, പ്രിയപ്പെട്ടവളെ, നിന്നില് ഒരു അപൂര്ണ്ണതയുണ്ട് , ശരിക്കും
ഒരു സന്തുഷ്ടയായ സ്ത്രീയാവാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കില് നീ തിരുത്തേണ്ടതായിട്ട്.
'No' എന്ന് പറയാന് നീ പഠിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. എല്ലാത്തിനെയും എല്ലാവരെയും എല്ലായിപ്പോഴും സംതൃപ്തരാക്കാന്
ശ്രമിക്കുന്നത് മതിയാക്കുക.”
'ദി കി' എന്ന
ചിത്രത്തിന്റെ കാര്യത്തില് ഉണ്ടായ ചില അങ്കലാപ്പുകള് സോഫിയ കൈകാര്യം ചെയ്ത രീതി
പക്ഷെ, ഈ കഴിവ് അവര്ക്ക് മുമ്പേ അന്യമായിരുന്നില്ല
എന്ന് തെളിയിക്കുന്നുണ്ട്. കരാര് ഒപ്പിട്ടു
ഷൂട്ടിംഗിനായി എത്തുമ്പോഴാണ് കുറേക്കൂടി താരമൂല്യമുള്ള ഇന്ഗ്രിഡ് ബര്ഗ്മാന്
വേണ്ടി തന്നെ മാറ്റിയ കാര്യം സംവിധായകന് സര് കരോള് റീഡ് സോഫിയയെ അറിയിക്കുന്നത്. സോഫിയ തീര്ത്ത് പറഞ്ഞു: ഒരു കരാര് ഒരു
കരാറാണ്; കൂടുതലില്ല; കുറവും.
'ഡിസിക്കയെ കൂടാതെ ഞാന് ഞാനാകുമായിരുന്നില്ല' എന്നാണ് ഇരുപതു വര്ഷവും പതിനാലു ചിത്രങ്ങളും നീണ്ട ഗുരു - ശിഷ്യ സ്നേഹാദരങ്ങളായി വിറ്റോറിയോ ഡിസിക്കയെ സോഫിയ ഓര്ക്കുന്നത്. പുസ്തകത്തില് ഏറ്റവും കൂടുതല് ഓര്ക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തിത്വങ്ങളില്
ഒന്ന് ഈ ഇറ്റാലിയന് നിയോ റിയലിസ്റ്റ് മാസ്റ്ററുടെത് തന്നെയാണ്. ഡിസിക്ക - മാസ്ട്രോയാനി - സോഫിയ കൂട്ടുകെട്ടിനെ 'ത്രീ മസ്കറ്റിയേഴ്സ് ' എന്നാണ് അവര് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. തന്റെ ഓരോ
ചിത്രങ്ങളെ കുറിച്ചും സ്നേഹപൂര്ണ്ണമായ ഓര്മ്മകള് പങ്കു വെക്കുന്ന സോഫിയ ഈ
കൂട്ടുകെട്ടിന്റെ ചിത്രങ്ങളെ കുറിച്ചു വിശേഷാല് വാചാലയാണ്. വുമന് ഓഫ് ദി റിവര് എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ ഷൂട്ടിംഗിനിടെ യാദൃശ്ചികമായി
കണ്ടുമുട്ടിയ, ഇറ്റാലിയന് സിനിമയുടെ പിതാവ് എന്ന്
വിളിക്കപ്പെടുന്ന അലെസ്സാന്ഡ്രോ ബ്ലാസെറ്റി 'ലക്കി ടു
ബി എ വുമന് ' (1955) എന്ന ചിത്രത്തിലേക്ക് തന്നെ
ക്ഷണിച്ച വിചിത്ര സുന്ദരമായ രീതി സോഫിയ ഓര്ക്കുന്നു: കണ്ടപാടെ
ഹലോ പറയുക പോലും ചെയ്യാതെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു,
“എന്റെ അടുത്ത ചിത്രത്തില് നിങ്ങള് എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടാവണം എന്ന് ഞാന്
ആഗ്രഹിക്കുന്നു.”
1955 തന്റെ കരിയറില് എല്ലാ അര്ഥത്തിലും ഒരു നാഴികക്കല്ലായിരുന്നു എന്ന് അവര്
വിവരിക്കുന്നു. ആ കൊല്ലമാണ് താന് ഹോളിവുഡിന് ശരിക്കും
പാകമായത്. Sofia, Sophia ആയി മാറിയതും.
നോവനുഭവങ്ങള്
പ്രസന്ന ജീവിത മുഹൂര്ത്തങ്ങളുടെയും സുന്ദര നിമിഷങ്ങളുടെയും നൈരന്തര്യമുള്ള
ഓര്മ്മകളില് വേദനിപ്പിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളെ കുറിച്ചും ഏറെ പറയാനുണ്ട്. ഇറ്റലിയുടെ
രാഷ്ട്രീയ കാലുഷ്യങ്ങളും യുദ്ധം ഏല്പ്പിച്ച മുറിവുകളും സമകാലിക ലോക ഗതിയും ഒരു
ഘട്ടത്തിലും വിസ്മരിക്കപ്പെടുന്നില്ല എന്നത് ആര്ട്ടിസ്റ്റ് എന്ന നിലയിലുള്ള
ഔന്നത്യങ്ങളിലേക്ക് കയറിപ്പോവുമ്പോഴും സാമൂഹിക ബോധ്യങ്ങള് നിലനിര്ത്തുന്നതിലുള്ള
അവരുടെ വ്യക്തിത്വമഹത്വം വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഓസ്കാര്
നേട്ടത്തിന്റെ ഘട്ടത്തില് അനുഭവിച്ച വൈകാരിക വീര്പ്പു മുട്ടല് വിവരിക്കുന്ന അതേ
കാവ്യഭാഷയില് ദുരന്തപൂര്ണ്ണമായ അനുഭവങ്ങളും സോഫിയാ ലോറന് വിവരിക്കുന്നു. ബന്ധുക്കളുടെ വിചിത്ര നിലപാടു കാരണം ഡിസിക്കയുടെ ഭൗതിക ശരീരം ഒരു നോക്ക്
കാണാനാകാതെ മോര്ച്ചറിക്ക് പുറത്തു നിന്ന് പൊട്ടിക്കരയുന്നുണ്ട് അവര് . കാര്ലോ പോണ്ടി, മരിലിന് മണ്റോയുടെ മരണവാര്ത്ത
വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന ഘട്ടം പുസ്തകത്തില് വിവരിക്കുന്നത് ഏറെ വികാര വായ്പ്പോടെയാണ്:
“ആ മരണം, അത്രക്കും അസമയത്തെ, അത്രക്കും ദുരൂഹമായി, എന്നെ വല്ലാത്ത
സങ്കടത്തിലെത്തിച്ചു. അതെന്നെ ചിന്തിപ്പിക്കുകയും
ചെയ്തു. ഞാന് സൗന്ദര്യത്തിന്റെ അര്ത്ഥത്തെ കുറിച്ച് , ഏകാന്തതയെ കുറിച്ച്, നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും
ഹൃദയത്തിനുള്ളില് ഒളിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന സ്നേഹം അനുഭവവേദ്യമാകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെ
കുറിച്ച്, ചിന്തിച്ചു. വിഷാദത്തിന്റെ
ആവരണമുള്ള മരിലിന്റെ ലഹരിപ്പിക്കുന്ന ചിരി ഞാനോര്ത്തു. സന്തുഷ്ടയായിരിക്കാന് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരിയായ സ്ത്രീയായിരിക്കുക
എന്നത് മതിയാവില്ലായിരുന്നു.
“മരിലിന് ഒരു മികച്ച അഭിനേത്രി ആയിരുന്നു, സ്വന്തം
കഴിവിന്റെ ഭാരവും, അവളോട് ഉള്ളതെല്ലാം ആവശ്യപ്പെടുകയും
തിരികെ യാതൊന്നും നല്കുകയും ചെയ്യാത്ത എല്ലാ പുരുഷന്മാരും, അല്ലെങ്കില് സ്വന്തം അഭിരുചികള്ക്കനുസരിച്ചു അവളെ മാറ്റിത്തീര്ക്കാന്
ശ്രമിച്ച എല്ലാവരും ചേര്ന്ന് അവളെ ഞെരിച്ചു കളഞ്ഞു, മരിലിന്റെ
മാദകത്വം അവളെത്തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നതില് കലാശിച്ചു, അവളെ
ഒരു ദൌര്ഭാഗ്യയായ മാദകത്വ പ്രതീകമാക്കി. സ്വന്തം വഴി
കണ്ടെത്താന് അവള്ക്ക് സാധിച്ചില്ല. എന്റെ
നട്ടെല്ലിലൂടെ ഒരു വിറയല് പാഞ്ഞുപോകുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു, എനിക്ക്
ചുറ്റും ഒരു നിഴല് വിരിക്കപ്പെട്ട പോലെ.
“ലോകം ക്രൂരമായ ഒരിടമാണ്, പ്രത്യക്ഷങ്ങളില്
വളരുന്ന, അതില് തൃപ്തമാകുന്ന ഒന്ന്, ഉപരിതലത്തിനു ചുവടെ എന്താണുള്ളത് എന്നതിനെ കുറിച്ച് അത് ചിന്തിക്കുന്നില്ല . അതുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ മുത്തശ്ശിക്കഥകള് യഥാര്ത്ഥ ജീവിതത്തില്
നകൂരമിടുക എന്നത് നമുരോരുത്തരും സ്വയം ചെയ്യേണ്ടതാവുന്നത്, അപ്പോള് നാമാരാണെന്നും എവിടെ നിന്ന് വര്ന്നുവെന്നും നാം ഒരിക്കലും
മറക്കില്ല.”
ബ്രാണ്ടോയെ കുറിച്ചുള്ള നിശിത നിരീക്ഷണം മാറ്റി വെച്ചാല് വിമര്ശന
ഘട്ടങ്ങളില് സോഫിയാ ലോറന് പുലര്ത്തുന്ന മിതത്വം ഏറെ ശ്ലാഘനീയമാണ്. ടു വിമിന്
എന്ന ചിത്രത്തിന് ഹോളിവുഡ് പിന്തുണ നേടിയെടുക്കാന് ശ്രമിച്ച കാര്ലോ പോണ്ടിയെ 'ട്രാജഡി സംഭവിക്കാന് ഏറെ സമയമെടുക്കുന്നു, വളരെ
ഇഴച്ചിലുണ്ട്, അവസാനം വരെ ഒന്നും സംഭവിക്കുന്നില്ല' എന്നൊക്കെ വിമര്ശിച്ച ഹോളിവുഡ് തിരക്കഥാകാരന്മാരെ കുറിച്ച് അവര്
നിരീക്ഷിക്കുന്നു:
"എന്നാല് യുദ്ധം അടുത്ത് കാണുകയും അത് കഴിയും വരെ കാത്തിരിക്കുകയും ചെയ്ത
ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ളവര് ചിത്രത്തിന്റെ സാധ്യത വ്യക്തമായി കാണാനായി. അത് ഞങ്ങള്ക്ക് അവര് കരുതിയതിനെക്കാലും അറിയാമായിരുന്ന ഒരു കഥയായിരുന്നു.”
ഒഴുക്കും കാവ്യഭംഗിയുമുള്ള പ്രസന്നമായ ശൈലിയോടൊപ്പം പുസ്തകത്തെ ഏറ്റവും
ഹൃദ്യമാക്കുന്ന മറ്റു ഘടകങ്ങള് , ജെയ്ന് മാന്സ്ഫീല്ഡിന്റെ
തുളുമ്പുന്ന മാറിടത്തിലേക്ക് സോഫിയ ഒളികണ്ണിടുന്ന ആ പ്രസിദ്ധ ചിത്രത്തെ കുറിച്ചു
പറയുന്ന സന്ദര്ഭം പോലെ അത്യപൂര്വ്വ ഘട്ടങ്ങളില് ഒഴിച്ച് ഒരു ഘട്ടത്തിലും
ഗോസ്സിപ്പ് നിലവാരത്തിലേക്ക് താഴ്ന്നു പോവാത്ത ഓര്മ്മ നുറുങ്ങുകളും 'എന്റെ നിധി പേടകങ്ങള് ' എന്ന് സോഫിയ
വിളിക്കുന്ന ഒട്ടേറെ അപൂര്വ്വ ചിത്രങ്ങളുമാണ്. അത്തരം
ഒരു ചിത്രമാണ് ആത്മകഥായാനം നടത്താന് തന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചതു തന്നെ എന്ന് അവര്
സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.
Brigitte Bardot and The Lolita Syndrome by Simone de Beauvoir / Bernard Fretchman
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/09/brigitte-bardot-and-lolita-syndrome-by.html
Brando: Songs My Mother Taught Me by Marlon Brando , Robert Lindsey
No comments:
Post a Comment