ജീവിതം ഒരിടത്തുമല്ല - അതിരുകളും അപരലോകങ്ങളും
സമകാലിക മെക്സിക്കന്‍ സാഹിത്യത്തില്‍ വേണ്ടുവോളം ഹിംസയുടെ അകമ്പടിയോടെ ഏതാണ്ട് അനിവാര്യത പോലെ കടന്നു വരുന്ന രണ്ടു പ്രമേയങ്ങളാണ് പലായനവും മയക്കുമരുന്ന് കടത്തും. എന്നാല്‍, അതിര്‍ത്തി സാഹിത്യ (border literature)ത്തിന്‍റെ വര്‍ഗ്ഗീകരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഇത്തരം ലളിതവല്‍ക്കരണം പലപ്പോഴും ശരിയാകുന്നില്ലെന്നും വിശേഷിച്ചും യൂറി ഹരേരയെ പോലുള്ള എഴുത്തുകാരുടെ കാര്യത്തില്‍ അത് ഏറെ തെറ്റിദ്ധാരണാ ജനകമാണെന്നും മാര്‍സെലോ റയോസേകോ നിരീക്ഷിക്കുന്നു. (1). ഹിദാല്‍ഗോ സ്റ്റേറ്റിലെ ആക്റ്റോപാന്‍ സ്വദേശിയായ യൂറി ഹരേരയുടെ ഭാവഗീതാത്മക ഗദ്യത്തെ border literature; narco novella എന്നീ വാക്കുകളിലൂടെ വിവരിക്കാവുന്ന എഴുത്തിന്‍റെ പാരമ്യമായി മെക്സിക്കന്‍ നിരൂപകന്‍ ക്രിസ്റ്റഫര്‍ മൈക്കേല്‍ വിവരിക്കുന്നത് ഒരു പരിമിതപ്പെടുത്തലാണെന്ന് റയോസേകോ കരുതുന്നു. ഹരേരയുടെ കാവ്യാത്മകവും സംശുദ്ധവുമായ (lyrical and refined) ഗദ്യം അതിന്‍റെ തനതു സര്‍ഗ്ഗ ചൈതന്യം (aesthetic force) സൃഷ്ടിക്കുന്നുവെന്നും ആദ്യ കൃതി (The Kingdom Cons)യില്‍ വ്യക്തമാകുന്നത് പോലെ രചനക്ക് ഒരു ദൃഷ്ടാന്ത കഥാ- മിത്തിക്കല്‍ തലം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു എന്നും അദ്ദേഹം കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കുന്നു. പ്രസ്തുത കൃതിയില്‍ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ കലാകാരന്‍, രാജാവ്, പുണ്യാളന്‍ എന്നൊക്കെ മാത്രം വിളിക്കപ്പെടുന്നത് ഈ ദൃഷ്ടാന്ത കഥാ പാരമ്പര്യത്തോട് തന്നെയാണ് ചേര്‍ന്ന് പോകുന്നത്. നാര്‍കോ സാഹിത്യത്തിന്‍റെ മറ്റൊരു കൃതി എന്ന് ബാഹ്യമായി തോന്നിക്കുമെങ്കിലും അധികാരത്തെ സംബന്ധിക്കുന്ന ആഴമേറിയ അന്വേഷണമായി മാറിത്തീര്‍ന്നാണ് നോവല്‍ പ്രസക്തമാകുന്നത്. 'നാര്‍കോ ട്രാഫിക്', 'കാര്‍ടെല്‍' 'മെക്സിക്കോ', 'യുനൈറ്റെഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ്' എന്നീ വാക്കുകളൊന്നും നോവലില്‍ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നേയില്ല. ഈ ഒഴിവാക്കലിലൂടെ പറഞ്ഞു പതിഞ്ഞ ചാലുകള്‍ ഉപേക്ഷിക്കുക മാത്രമല്ല, ബോര്‍ഡര്‍ സാഹിത്യത്തില്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാനാകാത്ത അതീത തലങ്ങള്‍ കൃതിക്ക് നല്‍കുക കൂടിയാണ് നോവലിസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത്. Signs Preceding the End of the World എന്ന രണ്ടാമത് കൃതിയിലും പതിവ് ചാലുകള്‍ ഒഴിവാക്കുന്ന ഈ രീതി ദൃഷ്ടാന്ത കഥാ-മിത്തിക്കല്‍ തലത്തിലേക്ക് കുതിക്കുന്നതു വ്യക്തമാണ്.
മുഖ്യ കഥാപാത്രമായ മകീനയെന്ന യുവതി മൂന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് വീടു വിട്ടു പോയ സഹോദരനെ തേടി അതിര്‍ത്തി കടന്നു യാത്ര പോകുമ്പോള്‍ 'അതിര്‍ത്തി ആഖ്യാന'ത്തില്‍ ആ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്ന ഘടകങ്ങളൊക്കെയും നോവലില്‍ കടന്നു വരുന്നുണ്ട്: അതിര്‍ത്തിയുടെ അനിശ്ചിതത്വങ്ങള്‍, മയക്കുമരുന്ന്, ഹിംസ, പലായനം. ഒപ്പം സ്ത്രീയെന്ന നിലയില്‍ നേരിടേണ്ടി വരുന്ന സവിശേഷ പ്രശ്നങ്ങളും. അത്തരമൊരു ദൗത്യം അവളെ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന അമ്മ കോറാ, മകന് നല്‍കാന്‍ ഏല്‍പ്പിച്ച കത്ത് കൂടാതെ സഹായത്തിനായി അവള്‍ സമീപിക്കുന്ന ഗൂഡസംഘത്തിലെ 'പാന്‍റ്സിനുള്ളിലെ ഇഴജന്തു'വുള്ള, "ഒരു 'റൈഡ്' (സവാരി/പുറം കയറല്‍) ആഗ്രഹിക്കാതെ ഒരു കോവര്‍കഴുതയെ കാണാനാവാത്ത" മി. ഐച്ച് ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു പാക്കേജും അവളുടെ പക്കലുണ്ട്. മേക്സിക്കൊയുടെയോ യു. എസ്സിന്‍റെയോ പേര് ഒരിക്കലും പറയുന്നില്ലെങ്കിലും അത് വ്യക്തമാണ്. 'സ്കൂളില്‍ പഠിച്ച മിടുക്കി' തന്‍റെ ഗ്രാമവും കടന്ന ശേഷം വിട്ടുപോകുന്ന 'ബുള്ളറ്റ് ദ്വാരങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞതും വെള്ളിലോഹത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള അഞ്ചു നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ അത്യാര്‍ത്തിയും' കൊണ്ട് അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന പട്ടണം മെക്സിക്കോ ('ബിഗ് ചിലെങ്കോ')യിലേതു തന്നെ. എത്തിച്ചേരുന്ന/ ചേരേണ്ട ഇടം അമേരിക്കയാണെന്ന വേണ്ടുവോളം സൂചനകളും നോവലിലുണ്ട്. സൂപ്പര്‍ മാര്‍ക്കറ്റുകളുടെയെന്ന പോലെ ബേസ്ബാള്‍ കളിയെ കുറിച്ചുള്ള സൂചനകളും അമേരിക്കന്‍ മേധാവിത്തത്തിന്‍റെ രൂപകമാകുന്നു. "അവരിലൊരാള്‍ അതിനെ അടിച്ചകറ്റുന്നു, എന്നിട്ട് അത് ലോകത്തിനു ചുറ്റുമുള്ള ഓരോ ബെയ്സിലേക്കുമുള്ള ഒരു ട്രിപ്പ് ആണെന്ന മട്ടില്‍ ഓടിത്തുടങ്ങുന്നു, ആംഗ്ലോസിന് ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും ബെയ്സുകള്‍ ഉണ്ടെന്നു അറിയാമല്ലോ"
പുറപ്പാടിന്‍റെ നിമിഷത്തില്‍ തൊട്ടുമുന്നില്‍ സംഭവിക്കുന്ന ഭൂമി പിളരലില്‍ അപ്പോള്‍ രൂപപ്പട്ട ഗര്‍ത്തത്തില്‍ നിന്ന് തലനാരിഴക്ക് രക്ഷപ്പെടുന്നതിനെ കുറിച്ചാണ് ആദ്യ വാക്യം: "ഞാന്‍ മരിച്ചു, എല്ലാം തകിടം മറിഞ്ഞപ്പോള്‍ മകീന തന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞു: വടിയേന്തിയ ഒരാള്‍ റോഡു മുറിച്ചു കടക്കുകയായിരുന്നു, ടാറിലൂടെ ഒരു പതിഞ്ഞ കരച്ചില്‍ പൊടുന്നനെ തള്ളിവന്നു, അയാള്‍ ആരെങ്കിലും ആ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചേക്കുന്നത് കാത്തെന്നോണം നിന്ന്, അപ്പോള്‍ ഭൂമി അയാള്‍ക്ക് ചുവടെ പിളര്‍ന്നു, അയാളെയും ഒപ്പം ഒരു കാറിനെയും ഒരു നായയും ജീവവായുവിനെ മുഴുവനും വഴിപോക്കരുടെ അലമുറകളെയും അത് വിഴുങ്ങി."
എന്നാല്‍ ഒരു ഞൊടിയിടയില്‍ കാല്‍ പുറകോട്ടു വലിച്ച് അവള്‍ പിന്നോട്ട് മാറുമ്പോള്‍ വിടവ് ഒരു സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഗര്‍ത്തമായി രൂപപ്പെടുകയായിരുന്നു. നോവലന്ത്യത്തിലേക്ക് നമ്മളൊന്നു കടന്നു കയറിയാല്‍ സമാനമോ അതിലും ഇരുണ്ടതോ ആയ ഒരു ഗര്‍ത്തത്തില്‍, ഇത്തവണ അതൊരു മുറിയാണ്, മകീനയെ നാം കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ഇതിനിടയില്‍ അതിര്‍ത്തികളും പലായനങ്ങളും ഏറ്റവും വലിയ രാഷ്ട്രീയ സമസ്യകളായിത്തീര്‍ന്ന കാലഘട്ടത്തിന്‍റെ മുഴുവന്‍ സങ്കീര്‍ണ്ണതകളും നോവലില്‍ സൂചിതമാകുന്നുണ്ട്. കടന്നു ചെല്ലാന്‍ കഴിയാത്ത ഇടങ്ങളിലേക്ക് എത്തിപ്പെടാന്‍ അവള്‍ക്കു കഴിയുന്നത് പ്രായോഗിക ബുദ്ധിയുടെയും തുറിച്ചു നോട്ടക്കാരെയും കടന്നു കയറ്റക്കാരെയും വേണ്ടിവന്നാല്‍ ശൗര്യത്തോടെ തന്നെ നേരിടാനുള്ള ചങ്കുറപ്പും ഒപ്പം അവളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷാ ജ്ഞാനവും എല്ലാം ചേര്‍ന്നും അതിനുമപ്പുറം 'നീയൊരു വാതിലാണ്, അതിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന ആളല്ല" എന്നുമുള്ള അവളുടെ തിരിച്ചറിവുമാണ്. ആശയ വിനിമയത്തിലുള്ള മകീനയുടെ വൈദഗ്ദ്യത്തിന് പിന്നില്‍ പട്ടണത്തിലെ ഏക ടെലിഫോണ്‍ സ്വിച്ച്ബോര്‍ഡ് ഓപ്പറേറ്ററായി ജോലി ചെയ്ത പരിചയവുമുണ്ട്. തന്‍റെ കാല്‍പ്പാടുകള്‍ എവിടെയും പതിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന തിരിച്ചരിവോടെയാണ് അവള്‍ നടക്കുന്നത്. വഴി നഷ്ടപ്പെട്ടുകൂടാ എന്നും ഓരത്തേക്ക് മാറിപ്പോയിക്കൂടാ എന്നും അവള്‍ക്ക് ബോധ്യമുണ്ട്. നോവലിന്‍റെ പാഠം പോലെത്തന്നെ ഇടവും നിര്‍വ്വചിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്തതാണ് എന്നത് പ്രധാനമാണ്. പുഴ നീന്തിക്കടന്നാണ് അവള്‍ രാവിന്‍റെ നിശ്ശബ്ദതയില്‍ വാഗ്ദത്ത ഭൂമിയിലെക്ക് കുതിക്കുന്നത്. ആദ്യത്തെ കാഴ്ച്ച മൊട്ടക്കുന്നുകളും മരുഭൂമികളുമാണ്. അകലെ മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്നതായി കാണാവുന്ന ഒരു ഗര്‍ഭിണിയുടെ രൂപം അടുത്തെത്തുമ്പോള്‍ കഴുകന്മാര്‍ കൊത്തിയെടുത്ത കണ്‍കുഴികളുള്ള അഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ജടമാണെന്ന് അവള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു. ഇതൊക്കെ ചേര്‍ന്ന് സൃഷ്ടിക്കുന്ന അനുഭവം ഒരു ത്രില്ലറിന്‍റെതല്ല, മറിച്ച് ഒരു ദുസ്വപ്നത്തിന്‍റെതാണ്. ഏറെ ശ്രമപ്പെട്ട് സഹോദരനെ കണ്ടെത്തുമ്പോള്‍ അയാള്‍, സൈനിക വൃത്തിക്കായി റിക്രൂട്ട് ചെയ്യപ്പെടാന്‍ വേണ്ടി രേഖകള്‍ നല്‍കി അധികൃതരാക്കപ്പെടുന്ന അനേകരില്‍ ഒരുവനാണെന്നും അമ്മ ആഗ്രഹിച്ച പോലെ ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് അയാള്‍ക്ക് സാധ്യമല്ലെന്നും മകീന കണ്ടെത്തുന്നു. നിയമവിരുദ്ധ കുടിയേറ്റം ഒരേസമയം ഇരു പുറവും അടഞ്ഞ ഒരു പാലം കടക്കലാണ്, തിരിച്ചു പോക്കില്ലാത്തത്, എത്തിച്ചേരാന്‍ ഇടമില്ലാത്തത്. അതിര്‍ത്തികടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവരുടെ ദൈന്യവും ഒപ്പം അവരെ കുറിച്ചുള്ള സ്റ്റീരിയോ ടൈപ്പുകളും വ്യക്തമാക്കുന്ന ഏറ്റവും സാന്ദ്രമായ ഒരേറ്റു പറച്ചില്‍ ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ മകീന നടത്തുന്നുണ്ട്:
"ഈ നാശങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളാണ് ഉത്തരവാദികള്‍, നിങ്ങളുടെ ഭാഷ സംസാരിക്കാനറിയാത്ത, എന്നാല്‍ മൂകരായിക്കാനും കഴിയാത്ത ഞങ്ങള്‍. ബോട്ടുകളില്‍ യാത്ര ചെയ്തു വരാത്ത, ഞങ്ങളുടെ മേല്‍ പറ്റിയ പൊടി കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ വാതില്‍പ്പടികള്‍ വൃത്തികേടാക്കുന്ന, നിങ്ങളുടെ മുള്ളുവേലികള്‍ തകര്‍ക്കുന്ന ഞങ്ങള്‍. നിങ്ങളുടെ ജോലികളിലേക്ക് വന്ന, നിങ്ങളുടെ മലം തുടക്കുന്നത് സ്വപ്നം കാണുന്ന, മുഴുവന്‍ നേരവും ജോലിചെയ്യാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഞങ്ങള്‍. ഭക്ഷണ ഗന്ധമുള്ള നിങ്ങളുടെ തിളങ്ങുന്ന വൃത്തിയുള്ള തെരുവുകളെ നിറക്കുന്നവര്‍, നിങ്ങള്‍ കേട്ടിട്ടേയില്ലാത്ത ഹിംസ നിങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നവര്‍, നിങ്ങളുടെ മയക്കുമരുന്നുകള്‍ എത്തിച്ചു തരുന്നവര്‍, കഴുത്തിലും പാദങ്ങളിലും ചങ്ങലക്കിടാന്‍ അര്‍ഹതയുള്ളവര്‍. നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി മരിക്കുന്നതില്‍ സന്തോഷമുള്ളവര്‍, ഞങ്ങള്‍ക്ക് മറ്റെന്താണ് ചെയ്യാനാവുക? ഞങ്ങള്‍, എന്താണ് സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്നതെന്നറിയാത്തതിനെ കാത്തിരിക്കുന്നവര്‍ .. ഞങ്ങള്‍, കറുത്തവര്‍, കുറിയവര്‍, അഴുക്കുപുരണ്ടവര്‍, വഞ്ചകര്‍, തടിയന്മാര്‍, വിളര്‍ച്ച ബാധിച്ചവര്‍. ഞങ്ങള്‍ അപരിഷ്കൃതര്‍".
അതിരുകള്‍ മങ്ങിപ്പോകുന്ന ലോകത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ഭാഷാന്തരങ്ങള്‍ നോവലിലെ ഒരു പ്രധാന രൂപകമാണ്. പ്രാദേശിക അമേരിന്ത്യന്‍ ഭാഷ, സ്പാനിഷ് 'ലാറ്റിന്‍' ഭാഷ, 'പുതുഭാഷ' അഥവാ 'ആംഗ്ലോ' എന്ന ഇംഗ്ലീഷ്- ഇവയും കുറുകെ കടക്കേണ്ടതുണ്ട് മകീനയുടെ യാത്രയില്‍. "അവിടെ മരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനും ഇനിയും പിറന്നിട്ടില്ലാത്തതിനും ഇടയിലെ സംശയാസ്പദമായ ഇട"മെന്നു തന്‍റെ മധ്യവര്‍ത്തി ഭാഷയെ മകീന വിവരിക്കുന്നു. മുറിച്ചു കടക്കുക എന്നത് തന്നെയാണ് ഒരര്‍ഥത്തില്‍ നോവലിന്‍റെയും കേന്ദ്ര രൂപകം. അത് ഭൂമിശാസ്ത്രപരം മാത്രമല്ല, ആത്മാവുകളുടെ ലോകത്തേക്കുള്ളതും യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളില്‍ നിന്ന് മിത്തുകളിലേക്കുള്ളതും ആയിത്തീരുന്നുണ്ട്. അമ്മയുടെ സന്ദേശവുമായി ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെ ലോകത്ത് നിന്ന് അതീത ലോകത്തേക്ക് പോകുക എന്നതു അനിവാര്യമായും ഹുവാന്‍ റുള്‍ഫോയെയും പെദ്രോ പരാമോയെയും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ റുള്‍ഫോ നഗരത്തിന്‍റെ അധിനിവേശത്തിന് ഗ്രാമങ്ങളെ വിജനമാക്കുമ്പോള്‍, ഹരേരയുടെ അധോലോകം മെക്സിക്കോയില്‍ നിന്ന് യു. എസ്സിലെക്കുള്ള കുടിയേറ്റ തരംഗത്തെ ആഗോള കുടിയേറ്റ-അഭയാര്‍ഥിത്വത്തിന്‍റെ രൂപകമാക്കുകയാണ്. അതിര്‍ത്തി ആഖ്യാനത്തിന്‍റെ തലത്തില്‍ കാര്‍ലോസ് ഫ്യുവെന്തസിന്‍റെ ദി ക്രിസ്റ്റല്‍ ഫ്രോന്‍റിയറിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ ഡിസ്റ്റോപ്പിയന്‍ ദുസ്വപ്നാനുഭവ തലത്തില്‍ കൊര്‍മാക് മക് കാര്‍ത്തിയുടെ ദി റോഡ് സമീപകാല സമാനതയായി അനുഭവപ്പെടാം. ഒഡീസ്സിയൂസിന്‍റെ അഭിയാനങ്ങളുടെയും സ്റ്റിക്സ് നദിക്കു കുറുകെയുള്ള ഓര്‍ഫിയൂസിന്‍റെ യാനത്തെയും ഗ്രീക്കോ-റോമന്‍ ഇതിഹാസ കാവ്യങ്ങളിലെ ആത്മലോക യാനങ്ങളെയും മെസോ അമേരിക്കന്‍ പുനര്‍ജന്മ മിത്തുകളെയും നോവലിസ്റ്റിന്‍റെ പ്രചോദനങ്ങളായി കാണാം. നോവലിലെ ഒമ്പത് അധ്യായങ്ങളും അവയുടെ പേരുകളും ആസ്റ്റെക്ക് മിതോളജിയിലെ ആത്മലോകങ്ങളുടെ വിവിധ ഇടങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന നിരീക്ഷണത്തെ ഒരഭിമുഖത്തില്‍ നോവലിസ്റ്റ് എടുത്തു പറഞ്ഞതായി ആരോണ്‍ ബാഡി (2) ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. രൂപകങ്ങളും നവീന ശൈലികളും യഥേഷ്ടം ഉപയോഗിക്കുന്ന ഹരേരയുടെ ശൈലി വിവര്‍ത്തനത്തില്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന വെല്ലുവിളികളെ കുറിച്ചു സൂചിപ്പിക്കുന്ന കുറിപ്പില്‍ വിവര്‍ത്തക ലിസ ഡില്‍മന്‍ ആശയങ്ങളുടെ മുറിച്ചുകടക്കലിനെ കുറിച്ചും പറയുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്: അവരുടെ നിരീക്ഷണത്തില്‍ നോവല്‍ "കുടിയേറ്റം, പാലായനം (അതിന്‍റെ കുടല്‍ മറിക്കുന്ന രണ്ടു ഉപോല്‍പ്പന്നങ്ങളായ സ്വദേശി വാദം, രേഖാചിത്രണം -nativism and profiling), രാഷ്ട്രാന്തരവാദം (transnationalism), സംസ്കാരാന്തരവാദം (transculturalism), ഭാഷാസങ്കലിതത്വം എന്നിവയെല്ലാം ഒപ്പം ലോകാവസാനമെന്നതും" (3) വിഷയമാക്കുന്നു. ഭാഷാപ്രയോഗത്തില്‍ കൊട്ടേഷന്‍, കോമ തുടങ്ങിയ ചിഹ്നങ്ങളുടെ അഭാവം വ്യത്യസ്ത ആഖ്യാനസ്വരങ്ങളിലെ ഭേദങ്ങള്‍ പിന്തുടരുന്നതിനെ സൂക്ഷമത ആവശ്യപ്പെടുന്ന രീതിയില്‍ മാറ്റുന്നത് സാരമാഗു ശൈലിയെയും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
References:
1. Marcelo Rioseco,
‘Myth, Literature, and the Border in Signs Preceding the End of the World by
Yuri Herrera’, translated by Arthur Dixon, Essays, Latin American Literature
Today, Updated 08/06/2021.
2. AARON BADY,
‘Underneath the Darkness’, Boston Review, Sept 13, 2016.
3. Lisa Dillman,
‘Translator’s Note’, Signs Preceding the End of the World, Feb. 2014.
(നോവല്‍ ലോകങ്ങള്‍, ലോകനോവലുകള്‍
-1, ലോഗോസ് ബുക്സ് പേജ് – 249-254)
To purchase, contact
ph.no: 8086126024
read more:
Talking to Ourselves by Andrés Neuman/ Nick Caistor, Lorenza Garcia
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/09/talking-to-ourselves-by-andres-neuman.html
Night Boat to Tangier by Kevin Barry
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/09/night-boat-to-tangier-by-kevin-barry.html
The Dinner Guest by Gabriela Ybarra/ Natasha Wimmer
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/09/the-dinner-guest-by-gabriela-ybarra.html
These Are the Names by Tommy Wieringa:
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/10/these-are-names-by-tommy-wieringa.html
No comments:
Post a Comment