The Traitor’s Niche: അധികാരം, ആചാരം, പങ്കാളിത്തം
ഇസ്മായിൽ കാദരെയുടെ The Traitor’s Niche, അദ്ദേഹത്തിന്റെ
കേന്ദ്രപ്രമേയമായ സമഗ്രാധിപത്യത്തിന്റെ പ്രകൃതത്തെയും അധികാരപ്രയോഗത്തെയും
ഭരണകൂടത്തിന്റെ നിയന്ത്രണ സംവിധാനങ്ങളിൽ വ്യക്തികൾ കുടുങ്ങിപ്പോകുന്ന സങ്കീർണ്ണ
വഴികളെയും കുറിച്ച് ആഴത്തില്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്ന കൃതിയാണ്. രാജ്യദ്രോഹിയുടെ വധശിക്ഷ
നടപ്പിലാക്കല്‍ പ്രക്രിയയെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള തീക്ഷ്ണമായ ആഖ്യാനത്തിലൂടെ, അധികാരം സുസ്ഥിരമാക്കുന്നതിന് ഭരണകൂടം
കണ്ടെത്തുന്ന ജുഗുപ്സാവഹമായ വഴികള്‍ നോവല്‍ അനാവരണം ചെയ്യുന്നു. ഭയം, ദൃശ്യം, നിരന്തര നിരീക്ഷണം (fear, spectacle, and surveillance) എന്നീ ഉപാധികള്‍ ആചാരബദ്ധമായ പ്രയോഗമായിത്തീരുകയാണ് ഇവിടെ. സ്റ്റേറ്റിന്റെ
സര്‍വ്വവ്യാപിയായ സാന്നിധ്യത്തിനുള്ളില്‍,
അടിച്ചമര്‍ത്തലിന്റെ ചാക്രിക സ്വഭാവവും അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളില്‍
ജീവിക്കേണ്ടിവരുന്ന മനുഷ്യര്‍ നേരിടുന്ന നൈതിക അവ്യക്തതകളുമാണ് നോവലിന്റെ
ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രം. അധികാരം,
ആചാരം, കര്‍തൃത്വം എന്നിവയുടെ പരസ്പരവിനിമയങ്ങള്‍
നോവല്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്ന അന്വേഷണത്തില്‍, അച്ചടക്കം, ദൃശ്യം (discipline and spectacle) എന്നിവയുടെ പങ്കിനെ കുറിച്ചുള്ള മിഷേൽ ഫൂക്കോയുടെ ആശയങ്ങള്‍ പ്രസക്തമാണ്.
ചരിത്ര പശ്ചാത്തലവും രാഷ്ട്രീയ
ഉപമയും
ഒരു രാഷ്ട്രീയ ആലിഗറി എന്ന നിലയില്‍ നോവലിന്റെ
ചരിത്ര പശ്ചാത്തലം പ്രധാനമാണ്. രാഷ്ട്രീയ അടിച്ചമര്‍ത്തല്‍, കമ്യൂണിസ്റ്റ്
ചേരികള്‍ തന്നെയായിരുന്ന സോവിയറ്റ് യൂണിയനും ബീജിങ്ങും ഉള്‍പ്പടെ ഇതരദേശങ്ങളില്‍
നിന്നുള്ള സമ്പൂര്‍ണ്ണമായ വേര്‍പെട്ടുനില്‍ക്കല്‍, പ്രത്യയശാസ്ത്ര നിയന്ത്രണം
എന്നിവ അടയാളപ്പെടുത്തിയ, എന്‍വര്‍ ഓജയുടെ സ്റ്റാലിനിസ്റ്റ് സര്‍വ്വാധിപത്യം
അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലായിരുന്ന എഴുപതുകളിലാണ് നോവല്‍ രചിക്കപ്പെട്ടത്‌. ഓജാ ഭരണം, എല്ലാതരം ബാഹ്യ സ്വാധീനങ്ങളെയും സംശയത്തോടെ നിരീക്ഷിക്കുകയും ഉദ്യോഗസ്ഥ
തലങ്ങളില്‍ കൂടെക്കൂടെ ‘ശുദ്ധീകരണ’ പ്രക്രിയ അരങ്ങേറുകയും
ചെയ്തുവന്നു. നോവലില്‍, രാജ്യദ്രോഹം ആരോപിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ക്കുമേല്‍
നടത്തപ്പെടുന്ന വധശിക്ഷയും ശിരസ്സു പ്രദര്‍ശനവും, ഓജാ ഭരണത്തില്‍, സ്റ്റേറ്റിന്റെ
സമ്പൂര്‍ണ്ണ നിയന്ത്രണം നടപ്പിലാക്കാനും ഭയം അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കാനുമായി ആചാരം പോലെ
നടന്നുവന്ന പരസ്യ വധശിക്ഷകളുടെയും പ്രഹസന വിചാരണകളുടെയും പതിപ്പായിരുന്നു.
സര്‍വ്വാധിപത്യവും സര്ഗ്ഗസൃഷ്ടിയും ഒരുമിച്ചു
പോകില്ലെന്ന് കൃത്യമായും മനസ്സിലാക്കിയിരുന്ന കദാരെ നേരിട്ട വെല്ലുവിളി, ഫയറിംഗ്
സ്ക്വാഡിന് മുന്നില്‍ ഒടുങ്ങാതെ എങ്ങനെ തന്റെ പ്രതികരണം രേഖപ്പെടുത്താം
എന്നതായിരുന്നു. ആലിഗറിയുടെയും പ്രതീകാത്മകതയുടെയും അകലം ഒരേസമയം ആ സുരക്ഷ തേടലും
ഒപ്പം നിശിതമായ പ്രതികരണവും ആയിത്തീരുകയാണ്
അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളില്‍. ആ നിലക്ക്, വ്യക്തി എന്ന നിലയിലും അല്‍ബേനിയ
നേരിട്ട രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യം എന്ന നിലയിലുമുള്ള കദാരെയുടെ പ്രതികരണമായി നോവലിനെ
കാണാനാകും. എന്നാല്‍, അത്തരം സവിശേഷ പശ്ചാത്തലങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം
സാര്‍വ്വലൌകിക മാനങ്ങളിലേക്ക് വളരുന്നവയാണ് സര്‍വ്വാധിപത്യ ക്രമങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള
കദാരെയുടെ നിരീക്ഷണങ്ങള്‍. നോവലിലെ രാജ്യദ്രോഹിയുടെ ചിത്രം,
ഭരണകൂടത്തോട് കൂറുപുലർത്തുന്നവർ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന അപകടങ്ങളുടെ പ്രതീകാത്മകപ്രതിഫലനമാണ്
-പലപ്പോഴും ജീവിതത്തെയും മരണത്തെയും നിയന്ത്രിക്കുന്ന സർവവ്യാപിയായ ഭരണകൂടത്തിനു
മുന്നിൽ അതവരുടെ നാശത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
അധികാരം: ആചാരവും, ദൃശ്യവും
ബൈറന്‍, നെപ്പോളിയന്‍ തുടങ്ങിയ കാലിക സൂചനകളിലൂടെ പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ
ആദ്യകാലമെന്നു വ്യക്തമാക്കപ്പെടുന്ന കഥാ കാലത്തില്‍ ഒരു സൂര്യനസ്തമിക്കാത്ത
സാമ്രാജ്യമായി (“the empire was larger than the night. People said that
when dusk fell at one end, dawn rose at the other”)
അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന “മൂന്നു വന്‍കരകള്‍, ഇരുപത്തിയൊമ്പത്
ജനപഥങ്ങള്‍, ആറു മതങ്ങള്‍, നാല്
വംശീയതകള്‍, നാല്‍പ്പതു ഭാഷകള്‍ എന്നിവ ഉള്‍കൊള്ളുന്നത്” (“encompassing
three continents, twenty-nine peoples, six religions, four races, and forty
languages”) എന്ന് വിവരിക്കപ്പെട്ട ദേശവിവരണത്തില്‍ ഓട്ടോമന്‍
സാമ്രാജ്യത്തെ കണ്ടെത്താന്‍ വിഷമമില്ല. തലക്കെട്ടിന്റെ
ഉറവിടം,
പ്രതിഷേധസ്വരങ്ങളുടെ വിലയെന്താകും എന്ന് പ്രജകളെ നിരന്തരം ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കാന്‍
പാകത്തില്‍ ദേശവിരുദ്ധരുടെ അറുത്തെടുത്ത തല പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന മണ്ഡപമാണ്. രണ്ടു
മുഖ്യകഥാപാത്രങ്ങള്‍, മണ്ഡപത്തിന്റെ കാവല്‍ക്കാരനായ അബ്ദുള്ള, സുല്‍ത്താന്റെ കല്‍പ്പനപ്രകാരം സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഏതുഭാഗത്തും
നടപ്പിലാക്കപ്പെടുന്ന വധാശിക്ഷയെ തുടര്‍ന്ന് ഇറുത്തെടുക്കപ്പെടുന്ന ശിരസ്സ്‌
കുതിരപ്പുറത്തു മണ്ഡപത്തില്‍ എത്തിക്കുകയെന്ന ദൌത്യമുള്ള രാജദൂതന്‍ തുന്ത് ഹത
എന്നിവരാണ്. നോവല്‍ പ്രധാനമായും പിന്തുടരുന്നത്, അലി പാഷയെന്ന അല്‍ബേനിയന്‍
വിമതന്റെ കലാപശ്രമവും കീഴടക്കലും അലിയുടെ ശിരസ്സ്‌ മണ്ഡപത്തില്‍ എത്തിക്കല്‍
ദൌത്യവുമാണ്. ഒരു ചാക്രികതയില്‍, ഹുര്‍ഷിദ് പാഷയും ബുഗ്രഹന്‍
പാഷയും അതേ വിധിയിലെത്തും, അബ്ദുള്ളയും ഒട്ടും വൈകില്ല എന്ന
സൂചന, അതും ഒടുവിലത്തേതാകില്ല എന്നും വ്യക്തമാക്കുന്നു.
‘രാജ്യദ്രോഹി’യെ പരസ്യമായി വധിക്കുന്നതിലൂടെ
പ്രകടമാകുന്ന അധികാരത്തിന്റെ ആചാരവൽക്കരണമാണ് നോവലിന്റെ കാതൽ. നേരിട്ടുള്ള
അക്രമത്തിലൂടെ മാത്രമല്ല, ദൃശ്യരൂപത്തിലൂടെയും
അധികാരം പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നു. രാജ്യദ്രോഹിയുടെ മരണം ഒരു സ്വകാര്യ കാര്യമല്ല, മറിച്ച് ഭരണകൂടത്തിന്റെ സർവ്വശക്തിയെ
ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്ന വളരെ ആസൂത്രിതമായ ഒരു ‘സംഭവ’മാണ്. ഭരണകൂടം, സര്‍വ്വാധിപത്യനിയന്ത്രണം നിലനിർത്താനുള്ള ശ്രമത്തിൽ, ‘രാജ്യദ്രോഹി’യുടെ വധശിക്ഷയെ അഭേദ്യതയുടെ പ്രതിച്ഛായ
സൃഷ്ടിക്കാനും പൌരന്റെ ജീവിതത്തെ മാത്രമല്ല മരണത്തെയും നിയന്ത്രിക്കാനുമുള്ള അധികാരം
വിളംബരപ്പെടുത്താനും വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്നുമാത്രമല്ല, അത്
കൃത്യമായി ദൃശ്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ആചാരബദ്ധത, ഏകാധിപത്യത്തിൽ
അധികാരം എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ പ്രതീകമാണ്: ഇവിടെ ധാരണയും കാഴ്ചയും അധികാരപ്രയോഗം
പോലെത്തന്നെ പ്രധാനവുമാണ്. വധശിക്ഷ ഒരു
പൊതു പരിപാടിയാക്കി മാറ്റുന്നതിലൂടെ,
ജനങ്ങൾ
അതിന്റെ ശക്തിയെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം ഓർമ്മിക്കുന്നുവെന്ന് ഭരണകൂടം ഉറപ്പാക്കുന്നു.
രാജ്യദ്രോഹിയുടെ വധശിക്ഷ, (form of discipline), ധിക്കാരത്തിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ചിത്രീകരിച്ചുകൊണ്ട് സാമൂഹിക അനുരൂപതയെ (social
conformity) ശക്തിപ്പെടുത്തുന്ന അച്ചടക്കത്തിന്റെ ഒരു രൂപമായി
വർത്തിക്കുന്നു. അധികാരം കേവലം ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള കഴിവിലല്ല,
മറിച്ച് അത് ദൃശ്യമാക്കാനുള്ള (spectacle) കഴിവിലാണ്
സ്റ്റേറ്റ് നിലക്കൊള്ളുന്നത്‌. ആളുകള്‍ നിരന്തര നിരീക്ഷണത്തിലാണ് എന്ന് ഉറപ്പു
വരുത്തലും പ്രതികാരനടപടി ഏതു നിമിഷവും സാധ്യമാണ് എന്ന് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കലും ആണത്.
പാനോപ്റ്റിസിസത്തെയും അച്ചടക്കത്തെയും (Discipline & Punish - Panopticism’) കുറിച്ചുള്ള മിഷേൽ ഫൂക്കോയുടെ ആശയങ്ങൾ ഈ ദൃശ്യപ്പെടുത്തല്‍ ആശയത്തെ വ്യക്തമാക്കുന്നു.
ആധുനിക സമൂഹങ്ങളിലെ അധികാരം,
നേരിട്ടുള്ള
ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ എന്നതിലേറെ, സ്റ്റേറ്റ് നിരീക്ഷണത്തിന്റെ ആന്തരവൽക്കരണത്തിലൂടെ (internalization of
surveillance) പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്ന് ഫൂക്കോ വാദിക്കുന്നു - അവിടെ
ആളുകൾ അവരുടെ പെരുമാറ്റം ക്രമീകരിക്കുന്നു, കാരണം അവർ നിരന്തരം നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് അവർ
വിശ്വസിക്കുന്നു. കാദരെയുടെ നോവലിൽ,
ആചാരവല്‍ക്കരിച്ച
വധശിക്ഷയും ശിരസ്സിന്റെ പരസ്യമായ പ്രദർശനവും പ്രസ്തുത നിയന്ത്രണത്തിനുള്ള ഒരു ഉപാധിയായിത്തീരുന്നു, അത് ജനങ്ങളെ ചകിതരാക്കുക മാത്രമല്ല, സ്റ്റേറ്റിന്റെ ആധിപത്യം അംഗീകരിക്കാൻ
മാനസികമായി അവരെ ഒരുക്കിയെടുക്കുയും ചെയ്യുന്നു.
പാത്രസൃഷ്ടി, പങ്കാളിത്തം
നോവലിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾ, വ്യക്തികൾ ഭരണകൂട
നിയന്ത്രണത്തിന്റെ ഇരകളും നടത്തിപ്പുകാരുമാകുന്ന വൈരുധ്യം ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ‘രാജ്യദ്രോഹി
മണ്ഡപ’ത്തിന്റെ കാവൽക്കാരനായ അബ്ദുള്ളയിലൂടെ, കുടിലകൃത്യങ്ങളില്‍ വിധേയത്വവും
പങ്കാളിത്തവും ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ജീവിക്കുന്നതിന്റെ ധാർമ്മിക
പ്രതിസന്ധിയെ കാദരെ നിരീക്ഷിക്കുന്നു. അബ്ദുല്ല തലയറുക്കല്‍ പ്രക്രിയയുടെ ഒരു
നിഷ്ക്രിയ നിരീക്ഷകനല്ല, മറിച്ച് സജീവ
പങ്കാളിയാണ്, ആചാരം വള്ളിപുള്ളി
തെറ്റാതെ നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കലാണ് അയാളുടെ ചുമതല. കടമയും മനഃസാക്ഷിയും തമ്മില്‍ അയാളുടെ
ഉള്ളില്‍ നടക്കുന്ന പോരാട്ടം, വ്യവസ്ഥിതിയുടെ
കുടിലതകളില്‍ മനുഷ്യന്റെ പങ്കാളിത്തമെന്ന വലിയ പ്രമേയത്തെയാണ്‌ ആവിഷ്കരിക്കുന്നത്.
വ്യക്തികൾ, അവരുടെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ
പദവികളിൽ പോലും, ഭരണകൂടത്തിന്റെ
അടിച്ചമർത്തൽ നയങ്ങളില്‍ എങ്ങനെ കൊരുക്കപ്പെടുന്നു എന്നതിന്റെ പ്രതീകമാണ് അയാളുടെ
അവസ്ഥ. സര്‍വ്വാധിപത്യത്തിൻ കീഴിൽ ജീവിക്കുന്നവർ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രയാസകരമായ
തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളുടെ പ്രതിഫലനമാണ് അയാളുടെ പ്രവര്‍ത്തികള്‍. ഇവിടെ, വ്യക്തിയുടെ
മനഃസാക്ഷി വ്യവസ്ഥയോടു കൂറുപുലര്‍ത്തേണ്ടതിന്റെ സംഘര്‍ഷം സദാ നേരിടുന്നു.
വധിക്കപ്പെട്ട ദേശദ്രോഹികളുടെ തലകള്‍ ദേശത്തിന്റെ
വിദൂര ഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്ന് ‘മണ്ഡപത്തില്‍ എത്തിക്കേണ്ട ചുമതലയുള്ള തുന്ത് ഹത, ഭരണകൂട നിയന്ത്രണത്തിന്റെ ബ്യൂറോക്രാറ്റിക്
ഉപകരണമാണ്. അക്രമത്തിൽ നേരിട്ട് ഉൾപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും, വിവരങ്ങൾ കൈമാറുന്നതിൽ അയാളുടെ പങ്ക് ഒരു
ഏകാധിപത്യ ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിൽ ആശയവിനിമയവും ബ്യൂറോക്രസിയും വഹിക്കുന്ന പ്രാധാന്യത്തെ
അടിവരയിടുന്നു. എല്ലായ്‌പ്പോഴും അക്രമത്തിൽ നേരിട്ട് പങ്കാളികളാകാത്ത വ്യക്തികളുടെ
ശൃംഖലയിലൂടെ അധികാരം എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ രൂപകങ്ങളായി ഈ
കഥാപാത്രങ്ങൾ വർത്തിക്കുന്നു. സ്വന്തം ലാഭത്തിനു വേണ്ടി വഴിനീളെ അതീവരഹസ്യമായി
‘പ്രദര്‍ശനം’ നടത്തുന്ന അയാള്‍, ഇത്തരം
സംവിധാനങ്ങളുടെ ഭാഗമാകുന്നവരില്‍ പടിപടിയായി സംഭവിക്കുന്ന ധാര്‍മ്മികപാപ്പരത്തത്തെ
പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. സ്വയം ഭരണകൂട ഭീകരതയുടെ ഇരകളായിരിക്കുമ്പോഴും
ജുഗുപ്സാവഹമായ ഒരു നോട്ടത്തിനുവേണ്ടി ഇല്ലാത്ത പണം മുടക്കുന്ന ജനതയും വിചിത്ര
മനോനിലകളുടെ ഉടമകള്‍ത്തന്നെ.
അബ്ദുള്ള, തുന്ത് ഹത എന്നിവരെക്കൂടാതെ, അലി പാഷ ടെപലീനയെയും ബർഗ്രാൻ പാഷയുയെയും പോലുള്ള ചരിത്രപുരുഷന്മാരും
നോവലിൽ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളാണ്.
അവരുടെ
രാഷ്ട്രീയ വൈരാഗ്യം അധികാരത്തിന്റെ അസ്ഥിരതയും ദുർബലതയും വ്യക്തമാക്കുന്നു.
വ്യക്തിപ്രഭാവവും നേതൃ പാടവവും തികഞ്ഞ അലിപാഷ, അധികാരം നിലനിര്‍ത്താന്‍ ആവശ്യമായ
ഭയം സൃഷ്ടിക്കാനും ഒപ്പം ജനതയുടെ കൂറു നേടിയെടുക്കാനും കഴിഞ്ഞ ഭരണാധികാരിയാണ്. ബുർഗ്രാൻ
പാഷയുമായുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ മത്സരം, രാഷ്ട്രീയ പോരാട്ടങ്ങളുടെ ചാക്രികത വ്യക്തമാക്കുന്നു. അവിടെ അധികാരം നിരന്തരം മാറിമറിയുന്നു; ഏറ്റവും
സുസ്ഥിരമെന്നു തോന്നിച്ച ഭരണകൂടങ്ങളെപ്പോലും ആന്തരികവും ബാഹ്യവുമായ ശക്തികൾ
അസ്ഥിരപ്പെടുത്തുന്നു. അലിപാഷയുടെ പതനം, അല്‍ബേനിയയുടെ പതനത്തിലും ഓട്ടോമന്‍
സാമ്രാജ്യത്തിലെ അന്തിമ ലയനത്തിലും കലാശിക്കുന്നു.
പ്രതിരോധത്തിന്റെ പ്രതീകാത്മക
തലങ്ങള്‍
പ്രാഥമികമായി അധികാരത്തിന്റെ
പ്രവർത്തനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും,
നോവല്‍
പ്രതിരോധത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങളും മുന്നോട്ടുവെക്കുന്നുണ്ട് -തികച്ചും
ദുരന്തപര്യവസായിയെങ്കിലും. ഏകാധിപത്യ
സമൂഹത്തിൽ കലാപം പലപ്പോഴും വ്യർഥം മാത്രമല്ല സ്വയം വിനാശകരവുമാകുന്ന ഒന്നാണ് എന്നു
വ്യക്തമാക്കുന്നതിലൂടെ, ചെറുത്തുനിൽപ്പില്‍ അന്തർലീനമായ ദുരന്തത്തെ നോവൽ
അടിവരയിടുന്നു. രാജ്യദ്രോഹിക്കുള്ള ആചാരബദ്ധമായ ശിക്ഷ, ഭരണകൂടത്തിന് ഏതു ചെറുത്തുനിൽപ്പിനെയും
സ്വന്തം ലക്ഷ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്ന ഒരു ‘ദൃശ്യ’മാക്കിമാറ്റാൻ കഴിയുമെന്ന്
വ്യക്തമാക്കുന്നു.
കലാപത്തോടുള്ള സമീപനത്തില്‍ നോവലിന്റെ
അവ്യക്തത, കാദരെയുടെ സ്വന്തം ജീവിതത്തിന്റെയും രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യങ്ങളുടെയും
പശ്ചാത്തലത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാം. എൻവർ ഓജയുടെ അടിച്ചമർത്തൽ ഭരണത്തിൻകീഴിൽ ജീവിച്ച
കാദരെ, സമഗ്രാധിപത്യത്തിന്റെ
സാക്ഷി മാത്രമല്ല, അവയെ നേരിടുകയും
അതിജീവിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ട അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. വ്യവസ്ഥിതിയുടെ സഹകാരിയെന്ന്
പരസ്യമായി വിമർശിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും,
അദ്ദേഹത്തിന്റെ
കൃതികള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതികരണം തന്നെയാണ്.
അടിച്ചമർത്തലിനു കീഴില്‍ ജീവിക്കുന്നതിന്റെ ധർമ്മസങ്കടങ്ങൾക്ക് കദാരെ ലളിതപരിഹാരമൊന്നും
വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നില്ല. എന്നാല്‍, ഭരണകൂടത്തിന്റെ ബലം,
കുടിലതകളിലെ പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ ധാര്‍മ്മികത, ചെറുത്തുനില്‍പ്പ്
തുടങ്ങി കര്‍തൃത്വം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്ന സാഹചര്യത്തെ കുറിച്ച് അത് തീക്ഷ്ണമായി ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
ആത്യന്തികമായി, അടിച്ചമർത്തൽ
വ്യവസ്ഥകൾക്ക് കീഴിലുള്ള അസ്തിത്വത്തിന്റെ ധാർമ്മിക സങ്കീർണ്ണതകളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിലാണ്
കാദരെയുടെ കൃതിയുടെ മാന്ത്രികത സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.
അലി പാഷയുടെ പതനത്തെ തുടര്‍ന്ന് സമ്പൂര്‍ണ്ണമായും
ഓട്ടോമന്‍ അധീനത്തിലാകുന്ന ദേശത്തെ ജനതയ്ക്ക് എന്തു സംഭവിച്ചു എന്ന, സാധാരണ
അധിനിവേശ, കീഴടക്കല്‍, കീഴടങ്ങല്‍ നരേറ്റിവുകളില്‍ കടന്നുവരാത്ത
ചോദ്യത്തിലേക്ക് കദാരെ ഊന്നുന്നത്, നോവലിനെ അപൂര്‍വ്വവും വ്യത്യസ്തവുമായ ഒരു
തലത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. സാമ്രാജ്യത്വ താല്പര്യത്തിനുമുന്നില്‍ ജീവിതക്രമം
തന്നെ മാറ്റിമറിക്കപ്പെടുകയാണ് നിശബ്ദരും കീഴടക്കപ്പെട്ടവരുമായ ജനതയ്ക്ക്.
സാംസ്കാരികവും ചരിത്രപരവും വേഷത്തിലും എന്ന് തുടങ്ങി ഭാഷാപരം പോലുമായ
അഴിച്ചുപണികള്‍ക്ക് വിധേയരാകുന്ന അവര്‍ക്ക് അവരുടെതായിരുന്ന അത്തരം ഘടകങ്ങള്‍
നഷ്ടമാകുന്നു. അധിനിവേശ ശക്തിയുടെ അനുമതിയുള്ള ഭാഷയിലെ ഏതാനും വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട്
രണ്ടാംതരം പൗരന്മാരായി കഴിയേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥ, ഓര്‍വെല്ലിന്റെ 1984 പോലുള്ള ഡിസ്റ്റോപ്പിയന്‍
ആഖ്യനങ്ങളുടെ ധ്വനികള്‍ ഉള്‍കൊള്ളുന്നു. മാനസിക തലത്തില്‍, കീഴാളത്തം ആന്തരവല്‍ക്കരിക്കപ്പെടുകയും
പ്രതിഷേധസ്വരങ്ങളൊന്നും കൂടാതെയുള്ള, സര്‍വ്വാധിപത്യം ആവശ്യപ്പെടുന്ന സമ്പൂര്‍ണ്ണ
വിധേയത്വത്തിലേക്ക് അതവരെ പാകപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. സക്രിയമായ പ്രതിരോധ
സാധ്യതയെ നിഷ്ക്രിയ അതിജീവന മനോഭാവമാക്കി പരിവര്‍ത്തിപ്പിക്കുക എന്ന സര്‍വ്വാധിപത്യ
തന്ത്രം, പ്രതിഷേധസ്വരത്തെ
കുറിച്ച് സ്വപ്നം കാണുന്നതിനുപോലും, വിന്‍സ്റ്റന്‍ സ്മിത്തിനു സംഭവിക്കുന്നപോലെ,
വിലയൊടുക്കേണ്ട സാഹചര്യമാണ് സൃഷ്ടിക്കുക. കദാരെയുടെ The Palace of Dreams ഈ അവസ്ഥയെ
കൂടുതല്‍ ആഴത്തില്‍ പരിശോധിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതും, ആ നോവലിനും The Three-Arched Bridge എന്ന
നോവലിനുമൊപ്പം ഒരു ‘അല്‍ബേനിയന്‍ ട്രിലജി’ ആയി
‘ദേശവിരുദ്ധരുടെ മണ്ഡപം’
പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതും പ്രസ്താവ്യമാണ്. ചരിത്രം എന്നത്, കീഴടക്കലിന്റെയും തുടച്ചുനീക്കലിന്റെയും
ഭീഷണമായ ചാക്രികതയുടെ ദുസ്വപ്നമായിത്തീരുന്ന കദാരെയുടെ ആഖ്യാനം, ഓര്‍വെല്‍
കൃതിയെപോലെ ഒരു ഫ്യൂച്ചറിസ്റ്റിക്ക് ഡിസ്റ്റോപ്പിയയല്ല എന്ന വ്യത്യാസവുമുണ്ട് .
അതൊരു ജീവിച്ചുതീര്‍ത്ത അനുഭവം തന്നെയാണ് – സാര്‍വ്വലൌകിക മാനങ്ങളുള്ള ഒരു ചരിത്ര
നോവല്‍. കിരാതമായ ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ മാത്രമല്ല, ആചാരവല്കരിച്ച അധീശത്തത്തിലൂടെയും
പതിയെപ്പതിയെ ഓര്‍മ്മകള്‍ മായ്ച്ചുകളയുന്നതിലൂടെയും
അധികാരം ഉറപ്പിക്കപ്പെടുന്നു എന്നുകൂടി നോവല്‍ വ്യക്തമാക്കുകയാണ്.
അവലംബം:
“‘Panopticism’ from ‘Discipline & Punish: The Birth of the Prison.’”
Race/Ethnicity: Multidisciplinary Global Contexts, vol. 2,
no. 1, 2008, pp. 1–12. JSTOR,
http://www.jstor.org/stable/25594995. Accessed 12 Jan. 2025
The Ghost Rider by Ismail Kadare
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/10/the-ghost-rider-by-ismail-kadare.html
The General
of the Dead Army by Ismail Kadare/ Derek Coltman
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/09/the-general-of-dead-army-by-ismail.html
A Girl in Exile by Ismail Kadare/ John Hodgson
https://alittlesomethings.blogspot.com/2015/06/blog-post.html
The
Three-Arched Bridge by Ismail Kadare
https://alittlesomethings.blogspot.com/2014/12/sacrifice-in-blood-sacrifice-of-breast.html
The Palace
of Dreams by Ismail Kadare
https://alittlesomethings.blogspot.com/2014/11/spectral-visions-of-dictatorships.html
Dictiator
Calls
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/07/dictator-calls-by-ismail-kadare.html
Chronicle
in Stone
https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/07/chronicle-in-stone-by-ismail-kadare.html
Chronicle in Stone and The Accident by Ismail Kadare
https://alittlesomethings.blogspot.com/2015/06/blog-post.html
Three
Arched Bridge and Palace of Dreams by Ismail Kadare
https://alittlesomethings.blogspot.com/2015/06/blog-post.html
The
Pyramid by Ismail Kadare / Barbara Bray
https://alittlesomethings.blogspot.com/2025/02/the-pyramid-by-ismail-kadare-barbara.html
No comments:
Post a Comment