The Mountains Sing by Nguyễn Phan Quế Mai

 

ചരിത്രദുരന്തങ്ങളുടെ പര്‍വ്വതഗീതം

“ചരിത്രത്തിലുടനീളം വിയറ്റ്നാം ജനത നേരിടേണ്ടി വന്ന വെല്ലുവിളികള്‍ ഏറ്റവും ഉയരമുള്ള പര്‍വ്വതത്തോളം വലുതാണ്‌. തൊട്ടടുത്തു നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ നിനക്കതിന്റെ കൊടുമുടികള്‍ കാണാനാവില്ല. ഒരിക്കല്‍ നീ ജീവിതത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്‍ നിന്ന് മാറിനിന്നാല്‍, നിനക്കതിന്റെ സമ്പൂര്‍ണ്ണ ദൃശ്യം ഗോചരമാവും..” വിയറ്റ്നമീസ് കവി ങ് വെന്‍ ഫാങ് കെ മായ് (Nguyen Phan Que Mai ) രചിച്ച THE MOUNTAINS SING എന്ന നോവലിന്റെ തുടക്കത്തില്‍, നോവലിസ്റ്റിന്റെ അപരവ്യക്തിത്വം കൂടിയായ കഥാകാരി ഹുവോങ്ങിനെ തേടിയെത്തുന്ന മുത്തശ്ശി ട്രാന്‍ ഡിയു ലാനിന്റെ വാക്കുകളാണ് ഇവ. വിയറ്റ്നാം എന്ന പേരുതന്നെ അമേരിക്കന്‍ അധിനിവേശ യുദ്ധവുമായി ചേര്‍ത്തു മനസ്സിലാക്കപ്പെടുന്ന തരത്തില്‍ 1955-75 കാലത്തു സംഭവിച്ച യുദ്ധം ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ രണ്ടാം പകുതിയുടെ ദുരന്തചിഹ്നം ആയിത്തീര്‍ന്നെങ്കിലും അതുമാത്രമായിരുന്നില്ല ആ ദേശത്തിന്റെ ചരിത്ര വിധി. ഡിയു ലാന്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്ന പോലെ:

“എന്തുകൊണ്ടാണ് വിദേശ സൈന്യങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ദേശത്തെ അധിനിവേശിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. ആദ്യം ചൈനക്കാര്‍, മംഗോളിയന്മാര്‍, ഫ്രഞ്ചുകാര്‍, ജപ്പാന്‍, എന്നിവരായിരുന്നു, ഇപ്പോഴത്‌ അമേരിക്കന്‍ സാമ്രാജ്യത്വമാണ്.”

സംഘര്‍ഷം അവസാനിച്ചു നാലര പതിറ്റാണ്ടിനിപ്പുറവും എരിയുന്ന ഓര്‍മ്മകളും അനുഭവ സാക്ഷ്യങ്ങളുമായി വിയെറ്റ്നാം യുദ്ധം സാഹിത്യത്തില്‍ ഇടം പിടിക്കുന്നതിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ ഉദാഹരണങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് ഫാങ് കെ മായുടെ പ്രഥമ നോവല്‍. ‘ഇതിഹാസ മാനത്തില്‍ മിന്‍ ജിന്‍ ലീയുടെ Pachinko, യാ ജ്യാസിയുടെ Homegoing എന്നിവയേയും ഭാവഗീതാത്മക ശൈലിയില്‍ വാദി റാറ്റ്നറുടെ In the Shadow of the Banyan എന്ന നോവലിനേയും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു’ എന്ന് നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ട *(1) നോവല്‍ വിയറ്റ്നാം യുദ്ധ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ നാലു തലമുറകളിലൂടെ, തകര്‍ന്നു പോകുന്ന ട്രാന്‍ കുടുംബത്തിന്റെ കഥ പറയുന്നു; ഒപ്പം അത് ദേശാനുഭാവത്തിന്റെ കണ്ണാടിയും ആയിത്തീരുന്നു. “ഫ്രഞ്ച് കൊളോണിയല്‍ അധീശത്വം, ‘മഹാ വിശപ്പ് (the Great Hunger), ജപ്പാന്‍ അധീശത്വം, ഫ്രഞ്ച് ഇന്‍ഡോചീന യുദ്ധം, ഭൂപരിഷ്കരണം, വടക്കന്‍ തെക്കന്‍ വിയറ്റ്‌നാമുകളുടെ യുദ്ധം, എന്നിവയുടെ ചരിത്ര പശ്ചാത്തലങ്ങളില്‍, അഗാധമായി സ്പര്‍ശിക്കുന്ന, വിടാതെ പിടികൂടുന്ന, സങ്കീര്‍ണ്ണവും അസ്വാസ്ഥ്യകരവുമായ കഥ” എന്നു നോവല്‍ വിവരിക്കപ്പെടുന്നു *(2).  സംഘര്‍ഷത്തിന്റെ മാനുഷിക വിലയെന്ന സാര്‍വ്വലൌകിക പ്രമേയത്തിലേക്കു ഊന്നുമ്പോഴും ഏതിരുട്ടിലും തെളിഞ്ഞു കാണാവുന്ന കാരുണ്യത്തിന്റെയും പ്രതീക്ഷയുടെയും ഇത്തിരിവെട്ടങ്ങളെ പൊലിപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തുന്നതിലൂടെ സ്വതേ ദുരന്തപൂര്‍ണ്ണമായ അനുഭവങ്ങള്‍ക്ക് ജീവിതോന്മുഖതയുടെ പാഠമായി നോവല്‍ മാറുന്നു.

രേഖീയമല്ലാത്ത കാലഗണന

2012 ലെ ഒരു ദിനത്തില്‍, എകാംഗമായി കുടുംബക്കല്ലറയിലെത്തി മുത്തശ്ശിയുടെ ഓര്‍മ്മയില്‍ സുഗന്ധം പുകക്കുന്ന പൌത്രിയില്‍ തുടങ്ങി, 2017ല്‍ അതേ ചടങ്ങ് അവര്‍ ഭര്‍ത്താവ് ടാം, രണ്ടു മക്കള്‍ എന്നിവരോടൊപ്പം ആവര്‍ത്തിക്കുന്നതില്‍ അവസാനിക്കുന്ന നോവലിന്റെ കാലഗണന പക്ഷെ രേഖീയമല്ല. വിയറ്റ്നാമിനു മേല്‍ അമേരിക്കന്‍ ബോംബുവര്‍ഷം കൊടുമ്പിരിക്കൊള്ളുന്ന 1972–1973 കാലത്ത്, പന്ത്രണ്ടുകാരിയായ പൌത്രിയോട് തന്റെ ജീവിതകഥ പറയുന്ന മുത്തശ്ശിയിലാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ആഖ്യാനം ആരംഭിക്കുന്നത്. വിയറ്റ്നാമിന്റെ ചരിത്രത്തില്‍ ഒരു നൂറ്റാണ്ടോളം അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന നോവല്‍ യുദ്ധാനന്തര പുനരേകീകരണം തുടങ്ങിയ ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ കടന്നു  വര്‍ത്തമാന കാലത്തില്‍ ചെന്നു തൊടുന്നു. ഇതിനിടയില്‍ വരള്‍ച്ചയുടെയും ക്ഷാമത്തിന്റെയും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകള്‍ നടപ്പിലാക്കിയ ഭൂപരിഷ്കരനത്തിന്റെയും നാലുപതിറ്റാണ്ടിലെ യുദ്ധങ്ങളുടെയും രൂപത്തില്‍ വിയറ്റ്നാം ജനത നേരിട്ട ദുരനുഭവങ്ങള്‍ നോവലില്‍ ഇടം പിടിക്കുന്നു. ഭൂപരിഷ്കരണത്തെ തുടര്‍ന്ന് ഹാനോയിലുള്ള സ്വന്തം ഫാമില്‍ നിന്ന് കുടിയിറക്കപ്പെട്ടു മക്കളോടൊപ്പം പലായനം ചെയ്യാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതയാകുന്ന ഡിയു ലാനിനെയാണ് നോവല്‍ മുഖ്യമായും പിന്തുടരുന്നത്. അഭയം തേടിയുള്ള പലായനത്തിനിടെ നാല് മക്കളെ നഷ്ടമാകുന്നുണ്ട്/ കയ്യൊഴിയെണ്ടി വരുന്നുണ്ട് ലാനിന്. ജാപ്പനീസ് അധിനിവേശകര്‍ പിതാവിന്റെ തലയറുക്കുന്നതിനും  മഹാക്ഷാമ കാലത്ത് (1945) വനാന്തരത്തിലൂടെയുള്ള പലായനത്തിനിടെ വിശന്നുവലയുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കു ഭക്ഷണത്തിനായി തോട്ടത്തില്‍ അതിക്രമിച്ചു കടന്നതിന്റെ പേരില്‍, ദൃഷ്ടാന്ത കഥകളിലെന്നോണം ‘ദുഷ്ട പ്രേതം’ (Wicked Ghost) എന്നു വിളിക്കപ്പെട്ട തോട്ടം ഉടമ അമ്മയെ തല്ലിക്കൊല്ലുന്നതിനും സാക്ഷിയാകേണ്ടി വന്നവള്‍. ഭൂപരിഷ്കരണ കാലത്ത് ‘ബൂര്‍ഷ്വാ ഭൂപ്രഭു’ എന്ന ചാപ്പകുത്തി വേട്ടയാടുന്ന സ്വന്തം അയല്‍ക്കാരെ ഭയന്നു അഞ്ചുമക്കളോടൊപ്പം ജീവന്‍ കയ്യില്‍പിടിച്ചു ഒളിച്ചുപോകേണ്ടി വരുന്നവള്‍. ആകാവുന്നത്ര കുഞ്ഞുങ്ങളെയെങ്കിലും രക്ഷിക്കാനായി ഓരോരുത്തരെ കയ്യൊഴിയേണ്ടി വരുന്നവള്‍. ‘സുഗന്ധം’ എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള ഹുവോങ് എന്ന പേര് ദുഷ്ടാത്മാക്കളെ ആകര്‍ഷിക്കുകയും അവര്‍ മകളെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോവുകയും ചെയ്തെങ്കിലോ എന്ന ഭയം മൂലം അവരവളെ ‘ഗോവ (പേരയ്ക്ക)’ എന്ന് വിളിക്കും.

“അവള്‍ ഗോവയോട് പറയുന്നു: ‘ഇരുട്ട് കട്ടികുറഞ്ഞു വന്നു, ചക്രവാളത്തിനു അതിരിട്ട ഗ്രാമ നിഴലുകള്‍ ജീവിതഭാരം കൊണ്ട് കുനിഞ്ഞുപോയ സ്ത്രീകളെ പോലെ തോന്നിച്ചു. എന്റെയമ്മക്കു അവരുടെ (ഭാരം) ചുമക്കാനുണ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പോള്‍ അതെന്റെ ഊഴമായിരുന്നു.”

നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച തലയറുക്കല്‍, തല്ലിക്കൊല്ലല്‍ എന്നിവയെ പോലെ നോവലില്‍ കടന്നു വരുന്ന ഈ ഭാരങ്ങള്‍ നിരവധിയാണ്: ഭര്‍ത്താവിനെ കണ്ടെത്താം എന്ന മോഹത്തോടെ യുദ്ധമേഖലയില്‍ പോകുന്ന ഡോക്റ്ററായ ഹുവോങ്ങിന്റെ അമ്മ ങ്ഗോക്കിനു നേരിടേണ്ടി വരുന്ന കൂട്ടബലാല്‍ക്കാരം, ഭ്രൂണഹത്യയുടെ തീരാവേദന, മകള്‍ക്കും അമ്മക്കുമിടയില്‍ അനിവാര്യമാകുന്ന അന്യവല്‍ക്കരണം, എജന്റ് ഓറഞ്ച് വികിരണത്തെ ആവര്‍ത്തിച്ചു നേരിടേണ്ടി വന്ന അങ്കിള്‍ സാങ്ങിനു പിറക്കുന്ന ചാപ്പിള്ള, ഹോവ ആന്റി ‘എജന്റ് ഓറഞ്ച് ചെകുത്താന്‍’ എന്ന പേരില്‍ അദ്ദേഹത്തെ പുറത്താക്കുന്നത്, അങ്കിള്‍ ഡാറ്റിന് നഷ്‌ടമായ ഇരുകാലുകള്‍, തുടങ്ങി നാപാം ബോംബു പോലുള്ള രാസായുധങ്ങള്‍ വിയറ്റ്നാം പ്രകൃതിക്കും ജീവജാലങ്ങള്‍ക്കും വരുത്തിവച്ച തീരാദുരന്തങ്ങള്‍ വരെ അതില്‍പ്പെടും. ഗോവാ നിരീക്ഷിക്കുന്നു:

“വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം, എന്റെ ജീവിതത്തിലെ യാത്രകളിലൂടെ കണ്ണോടിക്കുമ്പോള്‍, തൊട്ടടുത്ത ദിവസം തന്റെ മക്കള്‍ക്കെന്തു സംഭവിക്കും എന്നറിയാതെ മുത്തശ്ശി ചുമന്ന ഭയം എനിക്ക് മനസ്സിലായി. എങ്കിലും അവര്‍ക്ക് ശക്തയായി കാണപ്പെടെണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു, കാരണം യുദ്ധങ്ങള്‍ നേരിട്ടവര്‍ക്കേ ട്രോമക്ക് അവകാശമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.”

കഥ പറയുന്നതാര്‍ക്കു വേണ്ടി..

യുദ്ധത്തിന്റെ ആദ്യഘട്ടങ്ങളില്‍ ഏവരും പങ്കുവെച്ച ദേശസ്നേഹ നിലപാടുകളുടെ പ്രചോദനത്തില്‍ ഭര്‍ത്താവിനെ യുദ്ധമേഖലയിലേക്കയച്ച മമ്മയുടെ ചെയ്തി പില്‍ക്കാലം ഹുവോങ്ങിനു ദുരൂഹമായി അനുഭവപ്പെടും. എന്നാല്‍ ആ ശൂന്യത പരിഹരിക്കാനാണ് മുത്തശ്ശി കഥ പറഞ്ഞു തുടങ്ങുക.

“എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ നമ്മുടെ കുടുംബത്തെ കുറിച്ച് നിന്നോട് പറയാന്‍ തീരുമാനിച്ചതെന്നു മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടോ? നമ്മുടെ കഥകള്‍ അതിജീവിക്കുമെങ്കില്‍, നമ്മുടെ ഉടലുകള്‍ ഈ ലോകത്തില്ലാതാവുമ്പോള്‍ പോലും നാം മരിക്കുകയില്ല.”

ഇതാണ് മുത്തശ്ശിയുടെ വിശദീകരണം. കഥകള്‍ പറയപ്പെടെണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെ കുറിച്ച് മുത്തശ്ശി പകര്‍ന്നുനല്‍കുന്ന പാഠം അനന്തിരവളില്‍ എങ്ങനെയാണു ഫലിക്കുന്നതെന്നതിന്റെ ഉത്തരമാണ് ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ നോവല്‍ തന്നെ.

“മിന്‍ അമ്മാവന്‍ മരിച്ചപ്പോള്‍ ഞാനെന്റെ നോട്ടുപുസ്തകവുമായി വീടിനു പിറകിലേക്ക് പോയി. നിലത്തു കുത്തിയിരുന്ന്, ഞാന്‍ ആ അമ്മാവന് വേണ്ടി എഴുതി: ഒരിക്കല്‍ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകപ്പെട്ടവന്‍, മരത്തില്‍ നിന്നും പറിച്ചകറ്റപ്പെട്ട ഒരില, എങ്കിലും, ഒടുവില്‍, പാടുപെട്ട് അതിന്റെ വേരുകളിലേക്കുതന്നെ തിരികെയെത്തിയവന്‍. ഞാന്‍ മുത്തശ്ശിക്കു വേണ്ടി എഴുതി, യുദ്ധത്തിന്റെ തീ അണഞ്ഞു കാണാന്‍ മോഹിച്ചവള്‍, എന്നാല്‍ അതിന്റെ കനലുകള്‍ അവളെ പൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതെയുള്ളൂ. ഞാനന്റെ അമ്മാവന്മാര്‍ക്ക് വേണ്ടി, അമ്മാവിമാര്‍ക്കു വേണ്ടി, എന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ക്കു വേണ്ടി എഴുതി, കൂടെപ്പിറപ്പുകള്‍ പരസ്പരം പൊരുതിയ യുദ്ധത്തില്‍ അവര്‍ നിസ്സഹായരായിരുന്നു. യുദ്ധമാകട്ടെ, അവര്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നോ മരിച്ചുപോയോ എന്നൊന്നും നോക്കാതെ, തുടരുകയും ചെയ്തു.”

മുഖ്യമായും ട്രാന്‍ കുടുംബത്തിലെ രണ്ടാം തലമുറയില്‍ 1920 ല്‍ ജനിച്ച ഡിയു ലാനിന്റെയും അവരുടെ പൗത്രിയായ നാലാം തലമുറക്കാരി, 1960 ല്‍ ജനിച്ച ഹുവോങ്ങിന്റെയും മാറിമാറി വരുന്ന ആഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ വികസിക്കുന്ന നോവലില്‍ 1970 നു മുമ്പുള്ള സംഭവങ്ങള്‍ ഡിയു ലനിന്റെ ആഖ്യാനത്തിനു വിഷയമാകുമ്പോള്‍ ശേഷം കാലം ഹുവോങ്ങിന്റെ കഥകളിലാണ് കാണാനാവുക. സുദീര്‍ഘമായ കത്തുകളുടെയും സ്വകാര്യ ഡയറിക്കുറിപ്പുകളുടെയും രൂപത്തിലുള്ള ഇതര ആഖ്യാന സാന്നിധ്യങ്ങള്‍ ഒരു ബഹുസ്വര നോവലിന്റെ (polyphonic novel) ഘടന പകരുന്നുണ്ട്. ചിതറിപ്പോകുന്ന വലിയ കുടുംബത്തിന്റെ തലമുറകളെയും താവഴികളേയും ഓര്‍മ്മകളിലും സ്വകാര്യ/ കത്തുകളിലും കുറിപ്പുകളിലും തെളിയുന്ന അവരുടെ അനിശ്ചിതത്വംനിറഞ്ഞ ഭൂതകാലങ്ങളെയും പ്രക്ഷുബ്ധവും അപ്രവചനീയവുമായ ദേശവിധിയേയും പിന്തുടരാന്‍ ഈ വികേന്ദ്രീകൃത ആഖ്യാനരീതി നോവലിസ്റ്റിനെ സഹായിക്കുന്നു. കുടുംബനാഥയായ ഡിയു ലാന്‍ യുദ്ധവും അധിനിവേശവും തകര്‍ത്തെറിഞ്ഞ കുടുംബത്തിലെ നഷ്ടങ്ങളുടെ കാവലാളാണ്: പിതാവിന്റെ, ഭര്‍ത്താവിന്റെ, സഹോദരന്റെ, മൂത്ത മകന്റെ തിരോധാനങ്ങളും മരണങ്ങളും എന്ന പോലെത്തന്നെ സാമ്പത്തിക തകര്‍ച്ചയും രാഷ്ട്രീയ വേട്ടയാടലും നേരിട്ട ഡിയു ലാന്‍ കൊടുങ്കാറ്റിലും തകരാതെ കുടുംബത്തെ ഒരുമിപ്പിച്ചു നിര്‍ത്താനും സംരക്ഷിക്കാനും പെടാപ്പാടു പെടുന്നു. എമ്പതുകളിലെ സാമ്പത്തിക പരിഷ്കരണങ്ങളുടെ കാലത്ത് പട്ടിണിയിലായിപ്പോവുന്ന കുടുംബത്തെ താങ്ങി നിര്‍ത്താന്‍ ബ്ലാക്ക് മാര്‍ക്കറ്റ് ഇടപാടുകള്‍ നടത്താന്‍ തായാറാകുന്നതു പോലുള്ള അവരുടെ ചെയ്തികള്‍ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ കാഴ്ച്ചപ്പാടിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. നിരോധിക്കപ്പെട്ട അമേരിക്കന്‍ സാഹിത്യം പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ പൌത്രിയുടെ ബൌദ്ധിക നിലവാരം ഉയര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതുപോലെ അമേരിക്കന്‍ അനുകൂല സൌത്ത് വിയറ്റ്നാം സൈന്യത്തില്‍ ചേരുന്ന മകനോട്‌ സ്നേഹം നിലനിര്‍ത്താനും അവര്‍ക്കു മടിയില്ല. ശത്രുപക്ഷമായി മനസ്സിലാക്കപ്പെട്ട അമേരിക്കന്‍ സൈനികരിലും പ്രകടമായ മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ സ്ഫുരണങ്ങള്‍ അംഗീകരിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന നിലയിലേക്ക് ഹുവോങ് വളരുന്നതു പോലെ ബാഷോയുടെ ഹൈകുവിന്റെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കുന്നതിനു താന്‍ നേരില്‍ കണ്ട ജാപ്പനീസ് അധിനിവേശത്തിന്റെ ക്രൂരത ഡിയു ലാനിനു തടസ്സമാകുന്നില്ല. പുസ്തകത്തിന്റെ സമര്‍പ്പണത്തില്‍ നാല്‍പ്പതുകളിലെ ജാപ്പനീസ് അധിനിവേശ ഘട്ടത്തിലെ ‘മഹാ ക്ഷാമ’ത്തില്‍ (Great Famine) ഒടുങ്ങിപ്പോയ മുത്തശ്ശിയേയും വടക്കന്‍ വിയറ്റ്നാമിലെ കമ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണം നടപ്പിലാക്കിയ ഭൂപരിഷ്കരണത്തെ (1955) തുടര്‍ന്ന് കൊല്ലപ്പെട്ട മുത്തച്ചനെയും ചെറുപ്പത്തില്‍ത്തന്നെ വിയറ്റ്നാം യുദ്ധത്തിലൊടുങ്ങിയ അമ്മാവനെയും യുദ്ധത്തിന്റെ ഇരകളായി ഒടുങ്ങിയ മില്ല്യന്‍ കണക്കിന് വിയറ്റ്നാംകാരും അല്ലാത്തവരുമായ മനുഷ്യരെയും ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ട്. നോവലിലെ മുഖ്യകഥാപാത്രങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് ഇവരില്‍ പലരും. ‘ശത്രു’വിനെ ഭീകരനായി കാണുന്ന വാര്‍പ്പുമാതൃകക്കപ്പുറം തീര്‍ത്തും നിസ്സഹായരായിപ്പോകുന്ന അമേരിക്കന്‍ സൈനികരെ നോവലില്‍ കാണാം; ഒപ്പം ബന്ധുക്കള്‍ക്കിടയില്‍ വിഭജിതരായി ഇരുവശത്തായിപ്പോകുന്ന വിയറ്റ്നാം സംഘര്‍ഷം ആഭ്യന്തര യുദ്ധമായി മാറുന്നതും.

യുദ്ധത്തിന്റെയും വിപ്ലവത്തിന്റെയും ഇരുളിടങ്ങള്‍

നോവലിനെ തീര്‍ത്തും വ്യത്യസ്തമായ ഒരാഖ്യാനമാക്കി മാറ്റുന്നത് യുദ്ധത്തിന്റെ പരിണതികള്‍ ചിത്രീകരിക്കുന്ന അതേ പ്രാധാന്യത്തോടെയോ ഒരു വേള അതില്‍ കൂടുതലായോ മറ്റൊരു സങ്കീര്‍ണ്ണ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ അത് തുറന്നുകാണിക്കുന്നു എന്നതാണ്. അത് ട്രാന്‍ കുടുംബം നേരിടുന്ന ‘ബൂര്‍ഷ്വാ ഭൂപ്രഭുക്കള്‍’ എന്ന ചാപ്പയും ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമത്തിനു പിന്നാലെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടേണ്ട വര്‍ഗ്ഗശത്രുക്കള്‍ എന്ന നിലയില്‍ വേട്ടയാടപ്പെടുന്നതിന്റെ ട്രോമയുമാണ്. കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ ഒറ്റക്കും കൂട്ടമായും ഇതിനു കനത്ത വില നല്‍കേണ്ടി വരുന്നു. തൊട്ടടുത്ത അയല്‍ക്കാര്‍ പോലും ഒറ്റുകാരും സാമൂഹികാംഗീകാരത്തോടെ തങ്ങള്‍ക്കുള്ളതെല്ലാം തട്ടിയെടുക്കാന്‍ അവസരം പാര്‍ത്തിരിക്കുന്നതുമായ ഓര്‍വെല്ലിയന്‍ സാഹചര്യം കമ്യൂണിസ്റ്റ് സര്‍വ്വാധിപത്യം വിഷയമാക്കുന്ന നോവലുകളില്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നതു കാണാം. മുമ്പ് സൂചിപ്പിച്ച വാദി റാറ്റ്നറുടെ കൃതി (In the Shadow of the Banyan) ഖമേര്‍റൂഷ് പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഇതേ പ്രമേയം അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.  നോവലില്‍ ആവിഷ്കരിക്കുന്ന, ഇതോടു ചേര്‍ത്തു പരിഗണിക്കേണ്ട മറ്റൊരനുഭവം വിപ്ലവത്തിന്റെ ശത്രുക്കളായി കണക്കാക്കപ്പെട്ട നഗരവാസികളായ ബുദ്ധിജീവികളെയും മധ്യവര്‍ഗ്ഗ/ ബൂര്‍ഷ്വാസിയേയും ‘പുനര്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന’യക്കുന്ന (Re-education) നരക തുല്യമായ ലേബര്‍ ക്യാംപുകളുടെതാണ്. റാറ്റ്നറുടെ കൃതിയും അതെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ രചിക്കപ്പെട്ട First They Killed My Father (Loung Ung) എന്ന നോവലും ഈ പ്രമേയം കൂടുതല്‍ തീക്ഷ്ണമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഭൂപരിഷ്കകരണ നയം നടപ്പിലാക്കിയപ്പോള്‍ നീതീകരിക്കാനാവാത്ത അത്യാചാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന് സര്‍ക്കാരിന്റെ പില്‍ക്കാല കുറ്റസമ്മതം പക്ഷെ വിശേഷിച്ചു തിരുത്തല്‍ നടപടികളിലേക്കൊന്നും പോയില്ലെന്നു ഡിയു ലാന്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. കൊള്ള, പിടിച്ചുപറി, ബലാല്‍ക്കാരം, തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകല്‍, മരണം തുടങ്ങി ഏതുനിമിഷവും സംഭവിക്കാവുന്ന ദുരന്തങ്ങള്‍ വകവെക്കാതെ ഒരു സുരക്ഷിതത്വവുമില്ലാത്ത മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളില്‍ ഐക്യനാടുകളിലേക്കും മറ്റും രക്ഷപ്പെടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ‘Boat People’ എന്ന പ്രതിഭാസവും നോവല്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്.

തലക്കെട്ടിലെ ‘പര്‍വ്വതം’ വിയറ്റ്നാം ജനതയെയും അവരുടെ ദേശത്തെയും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുമ്പോള്‍ ‘ഗീതം’ ബഹുസ്വരതയുടെ ആഘോഷമാണ്. ഒപ്പം, നോവലില്‍ത്തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നതുപോലെ, വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പെ നഷ്ടപ്പെട്ട പിതാവിന്റെ പൈതൃകമായി ഹുവോങ്ങിനു വന്നു ചേരുന്ന കൊത്തുപണി ശില്‍പ്പത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന സീനോ- വിയറ്റ്നമീസ് വാക്കിന്റെ (‘sơn ca’) പരാവര്‍ത്തനവുമാണത്. യേറ്റ്സിന്റെ ‘സുവര്‍ണ്ണ വാനമ്പാടി’യെ (‘Golden Nightingale’ - "Sailing to Byzantium") ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന സങ്കല്‍പ്പനം വിയറ്റ്നമീസ് സംസ്കാരത്തിലും അനശ്വരതയുടെ പ്രതീകം തന്നെ *(3). ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷ നല്‍കുന്ന വിമര്‍ശനാത്മക അകലം തന്റെ വിഷയത്തെ കൂടുതല്‍ ജാഗ്രതയോടെയും അതിവൈകാരികത ഒഴിവാക്കി വസ്തുനിഷ്ടമായും സമീപിക്കാന്‍ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് നോവലിസ്റ്റ് എടുത്തുപറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. രക്തബന്ധമില്ലാത്തവരെയും ‘സഹോദരന്‍, സഹോദരി, അങ്കിള്‍, മുത്തശ്ശി എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നത്‌ പോലുള്ള പ്രയോഗങ്ങള്‍ വായനയില്‍ ഇത്തിരി സങ്കീര്‍ണ്ണത സൃഷ്ടിക്കുന്നുവെങ്കിലും വിയെറ്റ് ആചാരങ്ങളെയും സംസ്കാരത്തെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിലും കുടുംബ, സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളുടെ മസൃണത ആവിഷ്കരിക്കുന്നതിലും അത് സഹായകമാണ് എന്നും, ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷാന്തരത്തോടൊപ്പം നോവലില്‍ സമൃദ്ധമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന വിയറ്റ്നമീസ് വാക്കുകളും പ്രയോഗങ്ങളും ഇതേ ഉദ്ദേശം നിറവേറ്റുന്നു എന്നും നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു *(4).

വിയറ്റ്നാം യുദ്ധം അത് നേരിട്ട ജനതയോടും ദേശത്തോടും അതിന്റെ ജൈവ ഭൂപ്രകൃതിയോടും എന്താണ് ചെയ്തത് എന്നതിനെ കുറിച്ച് വളരെ കുറച്ചേ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ, അതും ഒട്ടുമിക്കപ്പോഴും അമേരിക്കന്‍ ഏകപക്ഷീയതയോടെ. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സര്‍ക്കാറിന്റെ അത്യാചാരങ്ങളാകട്ടെ അത്രയ്ക്കുപോലും അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുമില്ല. വല്ലപ്പോഴും അത് ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ കമ്യൂണിസ്റ്റുകളെ ഏകപക്ഷീയമായി ‘പിശാചുവല്‍ക്കരിക്കുന്ന’ (demonise)  ആഖ്യാനമായി അത് മാറിയത് വിയെറ്റ്താങ് ങ് വെന്‍ന്റെ The Sympathizer സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഭൂപരിഷ്കരണത്തിന്റെ കെടുതികള്‍ പേര്‍ത്തും പേര്‍ത്തും തുറന്നുകാട്ടുകയും അമേരിക്കന്‍ കഥാപുസ്തകങ്ങള്‍ പൌത്രിക്ക് വാങ്ങിനല്‍കുകയും അമേരിക്കന്‍ സൈന്യത്തോട് ചേര്‍ന്നു വടക്കന്‍ വിയറ്റ്നാമിനെതിരെ യുദ്ധം ചെയ്യാന്‍ തെക്കന്‍സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്ന അങ്കിള്‍ മിന്നിനെ തിരികെ കുടുംബത്തിലേക്ക് സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുമ്പോഴും അധിനിവേശം വരുത്തിവെച്ച ദുരന്തങ്ങളോട് ഡിയു ലാനോ ഗോവായോ സന്ധി ചെയ്യുന്നില്ല. അധികാരത്തിലിരിക്കുന്നവര്‍ ചരിത്രത്തെ തങ്ങള്‍ക്കനുയോജ്യമാംവിധം തിരുത്തിയെഴുതിയേക്കുമെങ്കിലും അനുഭവിച്ചവരുടെ ഓര്‍മ്മകളിലാണ് സത്യം അതിജീവിക്കുക എന്ന് ഡിയു ലാന്‍ അനന്തിരവളോട് പറയുന്നുണ്ട്. ആ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ നോവല്‍ “വിയറ്റ്നാം ജനതക്കുള്ള സത്യസന്ധവും തീക്ഷ്ണവുമായ ഒരു പ്രണയ ലേഖനമാണ്, വേദനാകരമായ കാലത്തും അതിനു ശേഷവും ഓര്‍മ്മകള്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നതില്‍ അവരുടെ സമര്‍പ്പണത്തിനുള്ള ഒരു അര്‍ച്ചനയും” *(5).

References:

1. https://www.bookreporter.com/reviews/the-mountains-sing

2. Linda Hepworth, ‘Review, The Mountains Sing by Nguyễn Phan Quế Mai, nbmagazine, Nov 19, 2020, https://nbmagazine.co.uk/the-mountains-sing-by-nguyen-phan-que-mai/.

3. THÚY ĐINH, 'The Mountains Sing' A Song Of Many Voices’, NPR, March 19, 2021, https://www.npr.org/2020/03/19/817857822/the-mountains-sing-a-song-of-many-voices.

4. Tom Glenn, ‘washington independent review of books, March 13, 2020, http://www.washingtonindependentreviewofbooks.com/index.php/bookreview/the-mountains-sing-a-novel.

5. Landry Harlan, ‘Book Review: “The Mountains Sing” — The Power of Witnessing’, APRIL 6, 2020, https://artsfuse.org/199208/book-review-the-mountains-sing-the-power-of-witnessing/.

Also read:

Novel without a Name by Duong Thu Huong

https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/06/novel-without-name-by-duong-thu-huong.html

On Earth Were Briefly Gorgeous by Ocean Vuong

https://alittlesomethings.blogspot.com/2024/08/on-earth-were-briefly-gorgeous-by-ocean.html

In the Shadow of the Banyan by Vaddey Ratner

https://alittlesomethings.blogspot.com/2017/05/blog-post.html